Hep sen yaktın canımı kirli gözyaşlarınla

Ben sustum sadece soran gözlere akarak

Anla dedim usulca sadece beni anla

Sen konuştun sana ait ne varsa kandırarak

Suskun gözlerime bakıp anlamadın

 

Sakladım penceremdeki yaşları

Bekledim her gün anlar diyerek 

Gönlüm hep ürkek yaralı

Yıllar geçti bencil yüreğinle aynısın

Anlamadın timsah yaşlarınla

 

Anladım yağmur yüklüyken kolların

Islanmış gözlerine asılken yüreğim

Sevgin bataklık çamurlu yolların

Hakiki sevda değil elindeki

Sevmek neyime ki anlamayınca

 

Hadi be gönül git işine dedim kendime

Aşmışım harap olmuş bendimi

Vurulmuş hallerdeyim sen ne sanırsın 

Her halükarda seni koşulsuz sevdiğimi 

Bencil yüreğin asla anlamayacak

________________İrfan karabuluT