Öfkeli başım ıssızda

Dumanlı dağ gibi borana tutuklu

Kalbim buz tutmuş

Üzerimdeki karlardan donuk


Yeşermez baharla bile toprağım

Uçmaz börtü böcek esse de rüzgâr

Sevgim bende küllenmiş ateş

Aşk kapımı çalmış olsa da


Yüreğim yaralı bedenim çoktan ölmüş

Akar yaşım ç/ağlarım Fırat misali 

İç denizim kan kızıla boyanmış

Kalbim kuytuda süt liman şimdi


Sahipsiz bir gemiyi bekledim yanaşır diye 

Oysa ne gemi vardı ufukta gelen

Nede birini bulabildim

Beni adam gibi seven

______________________İrfankarabuluT