Yıkar acının hamuru salkım söğüt saçlarını 

Acıyı tırnaklıyarak 

Söker bir bir yüreğin kaldırım taşlarını 

Çeperleri kanırtarak

Son vapur alır rıhtımdan yolcularını 

İpliğin kopartarak

Sarar kahve kokusu geçmişin yaralarını 

Zamana sığdırarak

Bende acı dinmez CeReN çocuk

 

Nasılda yanık kokar bağrımız

Taptaze acımızla

Dünden kalan tek ortak ağrımız

Sinsi sancımızla

İnsanlık güler halimize biz sağırız

Umursamaz tavrımızla

Tuz basıp yaralara geri tıkarız

Sahte kahkahamızla

Sende acı dinmez CeReN çocuk 

 

Birer sultanmıyız yolu darağacına puslu düşen 

Tarihe yüz karası

Bir ölsekte bin doğarız acılarla ölümüne yüzleşen 

Sırrı perde arkası

Acının hamuru değil miyiz alazda isteksiz  pişen 

Ayazda gün ortası

Mayamız çamurdan insanız hep sualsiz çirkefleşen 

Özümüz bencillik kavgası

Sensiz acılar dinmez CeReN çocuk

           ___________İrfankarabuluT