Bir zamanlar seni ne çok arşınlardık ada sokağı

Ne çok erguvanlarını kopardık çocuk çığlıklarımızla

Leylaklarla bezenirdin, sağın solun kınalı 

Cumbalı terasta gün senden doğar, akşamı  sen gömerdin

Yorgunluğunu sende giderirdi beyzade babam


Kilise papazım, İmamım, sende keyfe keder 

Bahçemizin en uzun çam ağacı başını sana yaslar

Uykusunu serinletir ıssız  sevda gecelerinde denizimin

Ve adam dolusu gemiler yanaşır yalnızlar rıhtımına

Sen kolların açık bebesini kucaklayan ana şefkatiyle

Bir günü daha hazla yaşardın ada sokağım


Geceyi sende sabahladım,  piç uykularım hala aralık

Fan/usu kırık sokak lambasının ışığı yorgun,  cılız

Ve akordeonla yeniden duyulur sesi Kirkor Efendi’nin

Ardından atlı faytonumu kovalardın  ada sokağım

Sana çıkan sokakların  çetelesini tutardı

Namın yürürdü şimdiki gibi

     ________________İrfankarabuluT