Güneş diye uyanırken sana

Uyanmalarımı çiviledi karanlık

Bir çayın buğusunda ağlayan gözlerime

Bir de sensiz boğazıma çakılana alışamadım


A'kar siyah beyaz sözlü yaşlarım hayallere

Budayıp hançer/inle sil dünün izlerini 

Hep mağrur ve mağdurken hayat karşısında

Olmadığın kalabalığa hiç karışamadım 


Gül anlatamıyorsa dalına derdini 

Gün sükût söylemce aşmalı bendini

Gizlerini u/yutmak kokusunda tenin 

Edebince tutup nefesi sana taşamadım


Acı izlerle sürgünde bırakıp gittiğinden beri

Bedenimde bulaşığı kaldı yorgun yılların

İçim zoraki yarına taşınmanın arefesinde 

Yarım gülümsemeyle telaşı dünde bırakamadım


Vur zincirleri hissi hayatına en kalın

Kilitlesin dudakların suskunluk mührü 

Eksikleri toplamakla bitmez birikmiş yaşların

Sensiz bir günü özlemle hiç yaşamadım

                          ___________________İrfankarabuluT