Bir sen ağladın gözlerime birde İstanbul

Senle serinledi sarı sıcakta bakışlarım

Bahane sayıyordu her gelişinde hüznü Ayı

Aslı sebebi sıkılganlığıydı yaprağın ağaca


Rüzgâr bahane intihar eder her daim

Ve çöpçüye kalır ölü sarı bedenleri toplamak

Ağaç ise matemi yasında güz çıplaklığının

Bir kibrit kıvılcımı alazına b/akar 


Yitip gitmek ayakucunda g/öz yaşlarıyla

Belki baş kaldırış beklide bir isyandı

Ya da direnişti kesmemek için ağaçları 

Baltaya sap olup kendini kesen acımasızca


Oysa eskiler boşuna dememişti ya 

Aslına bakılırsa dalı değil miydi ağacın?

Keser döner sap döner gün gelir hesap döner diye

Sonuçta bindiğimiz dalı keseniz her birimiz


Birer meşe ağacıyız sokaklarında fezanın

Kökleri sarmış arzı dalların gezi eyleminde

Ağaç çocuk, ağaç genç, ağaçlar yaşlı mücadele yemyeşil 

Dayan insanlık dayan gün gelir eller birleşir

     ______________ İrfan karabuluT