Bilinmezin metruk hanesinde voltalar attığım yetmezmiş gibi…

Yüreğimi istimlak eden varlığın kubbesine konuşlu…

Ve sessizlik iken ziynetim zikrime denk düşen her fikrin dökülen yapraklara sitem ettiği…

Ben ki: meddücezrinde evrenin ve yakut gözlerinde sevginin aş erdiğim huzura dönük bir ç/ağrı iken kalbimin bam teline d/okunan ellerin…

Görünmezliğin mucidisin.

Sevginin amberi.

Mevsimin kaçkın zihniyetisin.

Sözcükler…

Ah, vurgun yediğim mevsim:

Sevecen bir sese muhtaçlığım…

Zifiri yalnızlığında gecenin haneme eren nefesinde zimmetli bir şiir daha dikmez miyim söyle şehrin iki ayrık yakasına…

Söyle, zemherilerde unutulmuş yüreğim: söyle:

Meali nedir bu sessizliğin ve seslere müptela her sus payı söylemde kendimi sende bulduğum aslında unutulmuşluğun güftesinde haiz olduğum o iman gücü ki: tesiri bitimsiz tasviri yalın ve bu sevgi nasıl da kibirsiz bir yasla sever seni…

Meftunuyum güneşin misal…

Yerebatan sarayında saklı bir muhafız gibi…

Yetmez!

Hicretinde dünün metruk hecelerde kaynayan özlemi şiar edindiğim her şiirde var olmakla ölmek arasında bir yerde beklerken seni semada saklı yalnızlığın kor hecelerinde ve Araf’ta dolanan melun bir yıldız misali kıblemde doğan varlığına tutkun iken nur cemailin de nasıl da yükselir sesi bilinmezin.

Ölümü irdele o zaman yetmedi…

Yalnızlığımı kükre bak da dön aynaya içinde saklı fısıltılar çıkarken ayyuka…

Ben ki: kalemin sihirli perisi…

Sen ki: siman nasıl da tanıdık gel gör ki bir kere dahi görmemişken yüzünü…

Ömrümü adadığım sevginin mizacında tutulan nutkum ve aşka adaklar adadığım kadar sızar da ruhum bedenimden.

Neşrisin sen sevdanın.

Yazdığım binlerce şiir binlerce nesir ne ki?

Nesrisin rüyalarımın dünde konuşlu bir isyan ve aldatılmışlığın tek hecelik hanesinde köpüren denizin muhtevası sandık dolusu hatıra…

Meylettiğimse hüzün elimde değil.

Meali yok iken içtiğim şerbetin her damlasında sen varsın…

Sen ki senden ırak.

Ben ki bana nasıl da t/uzak.

Sen ki bana yakın.

Ben ki sana tutsak.

Zeytin bahçelerinde volta atan ziyneti kâh aşk kâh hüsran…

Kambersiz düğün misali çatık kaşlarında aşkın nidalar sökün eden ruhumda saklı Zühre Yıldızı ve gözlerimde şakıyan o kuşu nasıl ki hadım etti şeytan…

Ve işte bilinmeze dönük bir anı.

Sözcüklerle hemhal insanlar çalarken sazı.

Her arı düşte.

Her arıtılmış izlekte.

Her yeni günde.

Hüsrana boyadığım yüreğimde zincirli çocukluğum.

Basmakalıp şiirlerden firar eden imgelerim.

Kayıt dışı bir aşk ise müptelası olduğum yalnızlığın kalbine giden yol gibi baş koyduğum kadar sözcüklerden derlediğim bir yıldız haritası yetmez…

Ay yüzünde aymazlığın haznesinde açmaz iken kalbimin kilidini…

Ve işte dolunay içtimada.

Yıldız varlığımla çiçek mizacımla aşk da kayıplarda şiir de ararken şairini…

Okuyucunun kalbine kondu mu kalem.

Kanatlarıma yağdı mı kar…

Yatıya kalan hüsran ve muadili hazan mevsimi.

Kardığım şiirlerden örgülü saçlarım ve infilak etti mi de yüreğim kimse tutamaz beni…

Al işte elimde kalem.

Al işte elim elinde.

Al işte: asla gerçek olmayacak bir hayalin peşinde.

Al işte ve bak da aldırmazlığıma.

Künyem saklı ruhumun tılsımında kanatlandı mı da sözcükler ve şerh düştüğüm binlerce cümle nasıl da kalemimi mimler.

İmgeler sağaltırken hüsranımı.

Şiirler tokuşurken.

Her kadehte saklı o iksir.

Her şiir ise kabrime giden yol…

Yoldan çıkan sözcüklerin buluştuğu bir bahçe adeta yüreğimin arkasında kayıtlı ismin azadesi dünün ve ayaklarımın altına serili binlerce yemin…

Rabbim, af eyle.

Rabbim, bencileyin bir d/okunuşta ulaşmaksa en yakınıma.

Yâdım nasıl ki bir teselli ve cereyan eden şu mevsime diktiğim kılıfı üstüme geçirdim ve zangır zangır titreyen yıldızların geride bıraktığı o işaret…

Beni benden eden.

Beni bana sunan.

Ömürlük arayışımla sözcüklerim ve kalemim, ölüme susayan.

Hicretim.

Hacizli sözcüklerim.

Haşmetli göğün ve sonsuzluğun müdavimi sevgilerden derlediğim kadar ömrümü derdimin dermanını veren Rabbime şükürler olsun ki…

Takvimin yapraklarından dökülen yaşıma ve yasımın her zerresine kefilim ki…

Muktedir olan Rabbimin Dergâhında adımladığım her mil her duygu yorgunluğumu yok saydığım kadar huzura delalet yolculuğumda hamt olsun Ulu Mevla’ma.

Aşkın endamı ve yalnızlığın sönmek bilmeyen feri.

Yakut düşlerimde saklı binlerce hatıra.

Sevgiyle eşleşen bir ruh ki benimki beni bana sunan şiirlerde saklı tuttuğum kadar öznemi ve gizimi işveli edasında renklerin ve civcivli dünyasında duyguların…

Yaza yaza ve seve seve de kendimi bulduğuma kefilim…

Yorgun bir rabıta ve atıl sevgilerde eşleşen mizacı kalemin sonsuzluk nasıl ki zuhur etti bir teselli babında kavuşmaksa kendime elbet Rabbin tecellisi sondan bir evvel arşınladığım kadar bu müstakil sevince eklediğim binlerce duygu iken sevgimin solmayan kat izinde…