Düşlerimden asın beni ben şehrin asma yaprağıyım ve asi bir rüzgâr.

Gönlün kopçasına dikilidir sözcüklerim

Kanadığım kadar kandığım her iklim

Benim yurdumdur ve şiirlerim…

Ötenazi yaptığım öncem ve g/izim

Aşkın alyuvarlarında beslenir yüreğim.

Kamçısıdır hüzün yorgun ruhumun

Kaybolduğum ise asla değil bir rivayet

Ben şehrin akmayan çeşmesiyim

Hani, hani, başında beklediğim ümidin ve aşkın

Kanaviçesidir şehla yüreğim

Mevsimin de en dirisi ve yalnızı

Kayıp mısralarda saklıdır masalım

Masalımsı bir hayat dilediğim kadar

Sahici ve vakur ve de varım işte varım.

Hayat denen müsveddenin

Temize geçirdiğim iç sesidir şiirlerim

Belki de defalarca aldığım temiz kâğıdı

Biçtiğim ne dikiş

İçtiğimse sadece su olsa keşke

Hüzündür çeşnim

Çeşni başıdır yaralarım

Dem vurduğum deminde çayın

Derlediğim hayatın dengi dengine de uygun değildir hani

Kaybolmanın ertesi

Bir şiirde kendimi bulduğum

Belki de binlerce atak apara kalkan o yürek iklimi ki

Yaşadığıma tek şahit Rabbim ve kalemim

Kalender meşrebiyim belki de yiten günün

Gecede saklı ne varsa dökülür bir bir

Nezdinde şiirin

Nazlı bir dize olmanın ötesinde

Dizlerimi dövdüğüm ne de olsa şiirlerdir benim kız çocuğum

Bir batında doğan güneş ve ay gibi

Yıldız olmanın da meali

Bazen gözlerimden saçtığım

Bazen yalnızlığın saydığım şafağı

Bir harabe misali esir düştüğüm kaderin kırık tekeri.

Nazenin yüreğimde saklıdır hem seyyah hayaller

Sedeftendir kim zaman teni mealinde ansızın doğan

Gün gibi güneş gibi

Ansızın da sönen umut ve ışık

Fukarası yüreğin nasiplendiğim aşk ve ufuk

Göz görmeyince gönül daha bir severken

Gönül bahçesinde büyüyen fideler gibi filizlendiğim

Ölüm öncesi yeniden doğduğum

Fakir güncesi mevsimin

Dilemması rüzgâr

Asılı kaldığım bir kopça belki de içine düşülesi tuzak.

Aykırılığım bilinir kalemin nezdinde

Bir buse kondurduğum alnına gecenin

Mimarisidir varsa yoksa duygularım yazdıklarımın

Yazmadıklarımsa hazır ol da bekler beni

Gece ve ben teftişte

Askıntı rüzgâr hücremde esen

Dokunduğum her sözcük benden bir parça

Emre amadeyim işte gecenin neşrinde

Saçıp ve seçip yakaladığım her sözcükte

Bulunmaz Hint kumaşıymışçasına mutluluk

Lahzasına serildim ben bir kez

Nasıl ki doyumsuzdur ruhum ve yürek

Bazense o tutulan nutkum yok mu

Hele ki mevzu bahis aşksa…

Ve işte sesimin titrediği

Ve işte yüreğimin büyüyen feri

Ve işte mevsimin çeperinde saklı devasa bir çiçeği

Konumlandırdım mı hayatın tam da merkezine

Ve şivesi kayıp mısralar dökülür kalemden

Özrümü sunarım ilk ağızdan

Öznem de yüklemim de şiir

Soluduğum hava belki de esir düştüğüm şehir

En sevdiğimse yazmaya doyamadığım yüzlerce nesir

Kalbim de kalemim da asla nasır tutmayacaktır

Her ne hikmetse söz verdim Rabbime

Yeter ki razı gelsin bir ömür

Nakşıyım ben hüznün

Neşriyim umudun

Şiirlerimle atladığım her boyut

Aşkın da hulasası saklıdır içimde…