Bazen bir şiir boğazında düğüm olurda

Yutkunup durursun çoğu zaman

Sözcüklerin birbirini öldürdüğü arena gibi

Hıçkırığa dönüşür kimi zaman

Gizli bir eldir zehir şırıngalayan 

İşitilen, duyulan ve koklanan

Depreşir tüm gücüyle bataklığın dibi

Çekip çıkarır bir güç oradan

Son bir hamleyle ayaklanan.

Kuşkulu bir bakışla irkilerek

Dersin ki öfke neden, isyan neden

Beklenti ne, üzen ne

Bu hasret neden

Nereye gitsen bırakmaz peşini

Duyarsın ilgisiz bir cevap sanki

Söylenir o ses hiçbir zaman.

Şimdi gözlerim dolu olsada

Amansız acılarla yenilmeyeceğim

Daha büyük yıkımlara hazır olacağım

Kaynaşan sesler yüreğimi yaksada

Hayır vazgeçmeyeceğim.

Ne kadar çok isterdim hasrete ulaşmayı

Ne olurdu yazgımı değiştirebilseydim

Dağlarda batan güne

Köpüren sulara ulaşabilseydim

Özgürlük ve unutuşun yolunda

Yürüsem, koşssam yükselebilseydim.

Ne kadar gönlüm yansa da kederle

Acılarımı hapsedeceğim içime

Ve diyeceğim ki umutlarımı bitirmedim

Geri dönmeyeceğim hiçbir zaman

Yola düştüğüm zaman...

Mustafa Yaman

27 mayıs 2022