Düşlerim nem tuttu.

Sevdiğim kadar yaşadığım da nam saldı.

Bir hazan bohçasıydı mevsim

Nazenin yapraklar başkaldırmışken rüzgâra

Kırılan dalı yapıştırmak adına

Çıktığım ağacın tepesi

Sevdikçe insanları başımda taşıdığım

Bilemedim oysa bunu bir yanılgı olabileceğini.

 

İfa ettim her duyguyu

Öyle ya: insandım sıradan

Addedildiğim kadar sıra dışı

İzafi bir rotada değildim

İman gücümde saklı tuttuğum ne varsa ve de ettiğim yemin.

Rızası olmadan yaşayamazdı hiç kimse

Razı geldiği kadar Huda

Eşlik ettim yüreğimle.

 

Emsalsizdi yaşamak

Yere göğe sığamadığım.

Yâd edilesi dünde tutsak

Günde saklı iken mevcudiyetim.

Rahman adına yarenim kalemim

İndinde yaşamın sevgi adına kürediğim.

 

Bir anıtsa sözcük

Bir adaksa yürekte saklı

Bir cefa ise çekilesi

Varsın sürmeyeyim dünyanın sefasını.

Affına sığındığım Rabbin

İfa ettiğim ne ise idrak ettiğim

Bazense havsalamdan taşan

Ne hafızdım ne hancı

Altı üstü yolcu.

 

Zamlı tarifesi sözcüklerin

Zanlar ne ki zalimin andığı?

Zafiyetimdi sevmek başkaldırdığımsa zulüm.

Mazlum ve mahzun ve mağdur

Kaba kuvvetle değil hassasiyetle yoğurduğum

Yağmalanmış yüreğimin de saklı iken kat izi

Kat ettiğim yol ne ki?

Ket vuruldukça bir bir.

Kaybolmaya ramak kala

Kazanım bildim ben her yenilgiyi.