Kirli bir kinin ihtirası idi sessizliği b/ölen ve hüznünü ihbar eden geceye taziyelerini sundu şair…

 

Bir bölüntü aşk

Belki bir örüntü…

Manidar bir sözcük akışı

Günün de nakşına duyulası özlem

Geceyle sevişen na’şı şairin.

 

Küllerinde saklı gizi

Aşkı ihbar eden tini

Defansı ömrün sözcükleri adeta içen

Bir rüzgârda asılı ruhu

Depreşen yeri göğü kanatan yarasından

Taşan izdiham gibi…

 

Elem kuşları fink atar

Ölümsüzlüğe de nazire eder şair

Ah, melankolinin baş şehri yüreğinden s/üzülür

Delişmen imgeler

Ve bulutlar kar toplar

Aralıksız yağan nurun peşinde

Şair koşar da koşar

Hasret yüklü çekincelerine alt yazı geçer Tanrı

 

O İlahi D/okunuş ki itibarı zedelenmesin

Diye sevginin

Pelüş yüreğinde saklı zikri ile bir iken

Fikrinde çiçekler açar şairin

Bir çiçek olmasından ziyade

Zifafıdır yüreğinin

Zamansız ekinlerde sökün eder

Ruhu ve hicabın b/eşiğinde

Salınır da salınır

 

Sarmalında aşkın aralıksız alınır

Bir alıntı değil madem yüreğinde kopan fırtına

Çalıntı hayallere asla rağbet etmez

Ne de olsa şair hayallerinin tek sahibesi

Dikiş tutturamasa da hayatta

D/işler kaleminin eşliğinde matemin huzuruna çıktığı

Rabbine sevdalı bir Mümin olmakla övünür

Sessiz nidalar iken sözcükler

Dökülür de dökülür ansızın iki dudağının arasından

 

Bazen bir bulut olur konar en tepeye

Bazen umutla iştigal hüzün eker

Aşk biçer şair

Bir imla hatasıdır belki de ismi

Hiç gülmediği kadar bir ömrü

Kucaklamanın meali

Varsa yoksa yurdudur şairin, şiirler

Emek yüklü her hece

İçerlediği kadar dünyaya

İçmediği hüzün kalmış mıdır sahi geride?

Bir fasıl bir hâsıla

En muhterem en muhteşem tefrika

Hasretin g/izinde yeniden doğar ve ölür defalarca

 

Şairdir yaslı

Şairdir yaslandığı Rabbin

Şairdir içinde kalan nice ukde ile diktiği sökükler

Solan gün ve gece

Her iklimdir her yeni gün tek sırdaşı

Kalemin rüzgârına asılı yaşar ve yazar şair

Azar azar kesilir ayakları yerden

Huzura davet eden sonsuzluğu ona bahşetmişken Tanrı…