İklimler dikilesi…

Düş yakalarından tebessümler ektiğim umudun bahçesi

Hali hazırda kordan acılar

Kör düğümse muhtevası

Gizlenen şiirlerde veryansın eden

Ömrün diri hazinesi.

Elbet ölümüne sevmekle eş değer

Yalnızlıksa en ucube sancı

Maviden bir gökte saklı

Düş yakasında saklı umudun bakiyesi

Resimlerse solan

Recim edilen hüzün kadar sıradan

Göğün sancısı

Bir zambak kadar masum

Yerde saklı her satır

Elbet şiir gözlerinde aşkın

Yıldızlarsa yanıp sönen

Batmak bilmeyen bir güneş elbet aşkın muhtırası.

Varlığa delalet o özlem

Acılar battıkça derinden

Kör noktası ömrün

Çözümü var ya da yok bu kör düğümün.

Anlamsızsa anlam yüklü

Anlatmakla hükümlü şair

Neyse yokluğuna sunulan

Bir hecede saklı o bitimsiz tufan

Ölü gözleri gecenin

Sinesinde saklı bir alarm

Elbet aşkın telaffuzu sadece şiirlerle mümkün.

Şiir olup akan gözyaşı

En çok da kundaklanan mutluluk

Aşksa şiarı evrenin

Siması yarınların hiç olmadığı kadar tanıdık.

Bir fısıltı ya da çığlık

Yanıp sönen her ışık

Aslında görünmezliğin firarı

Kör kütük bir hece işte

Gerisi teferruat dediyse artık her kimse

Kimsesizliğin telaffuzu

Oysaki aşk değil mi en yanık hece?

Bir öğretiden öte

Bir tevazu bir farkındalık

Bir renkse aşk

Kabından taşar girer her kalbe

Elbet layığı ile sevebilmek

Sevilmekten öte

Hicabı olsa bile yalnızlığın

Aşılası binlerce hece

Nasıl da mümkün tek hecenin gölgesinde yaşamak

Elbet yaratılmışlığın niyazı.