Bir düş’ ün müdaviyim ve siz,
düşmeyen gözümden düşen yaşa rağmen…
Mevsimleri arşınlıyorum ve sessizlik:
Tek sığınağım Rabbimden sonra.
İçimde derli toplu bir yalnızlık
Aşkın mukavelesi iken şiir ve hasret…
Günü b/öldüm de geldim
Aşkı yerdiler de vazgeçmedim ben
Şiarı ömrün
Bense bir garip kul şairi şiirlerin
Öksüzdür imgelerim
Yetimdir düşlerim
Düşlediğimde huzur ve aşk
Maviden mintanı kuşların
Otağı kurduğum gök kubbe ve yüreğiniz
İklimler devinir de
Sesim titremeden severim
Ellerimde demet demet çiçek
Bahçenin hası saklı içimde
Nidaları gölgelerin
Huzura delalet sevgi ve sarkacı ömrün
Sarkıttığımdır yürek gönül
penceresinde
Şeceremdir hüzün ve elem
Beni sorun kuşlardan
Tabi olduğum şu mekân, mesken, vazife
Emir eriyim yüreğin
Emre amade varlığınız
Sevdiğim kadar mutluyum
Yok sayıldığım ömrün semazeni
metanetim
Allah diye düştüm yola
Anmadan geçmez günüm
İlahi Aşkın ışığında
Beti benzi atsa günün ne ki?
Ne güzeldir gecelerde demlendiğim
Sadece bir öyküm yok benim
Binlerce öykü saklıdır içimde
Üstelik öykündüğüm sadece kendim
Çiçeklerle bezeli şiirlerin reçetesi
Elbet aşktır aşikâr
Hüzünle sadık olduğum kadar
Gerisi kalmış güzel Rabbime
teşekkür ederim