Neyin özlemi var sahi içimde dört gözle yolunu gözlediğim.

Farklı olmanın hatırına yaşamak ve tekrarlamamak adına kendimi tüm uğraşım.

Bir şeyleri değişmeli ve bunu ben başarmalıyım ama benden başka her şey herkes aynı kalırken ben duyguların ve hayatın sunumunda nasıl farklı kılabilirim ki yaşayıp yazdıklarımı?

Şükür hayal dünyam imdadıma yetişiyor ve imdat kolunu çekip firar ediyorum bedenimden eşlik eden baş dönmemi bile umursamıyorum hatta açlığımı da. Kolay kolay da dönmem üstelik hedefimden diğer yandan fevri olduğum için çok şey de elimden kayıp gitti işte ve nice insan.

Bir yitimim ben belki de: beylik bir söylem değil hani varsa yoksa bir bitim gün sonunda ve yiten zamanın arkasından ağıtlar yakacağıma yüreğimi d/ağlıyorum bilfiil: sessizce ve uzaktan seyrine dalmışken hayatın üstelik.

Mikado çöpleriyle oynamayı çok severdim küçükken ve akla zarar olduğum o günlerden tescilli.

Canım babaannem, evde peşimden koşarken düşüp de kalçasını kırmışken ameliyatlı haliyle nasıl da yordum onu o hastane odasında ve yan odada yatan hastanın kız kardeşi ile saatlerce mikado çöpleri ile oynadık.

Dört ya da beş yaşındaydım ve daha dün gibi aklımda.

Çok kızar bana sevdiklerim:

‘’Unut artık geçmişi ve seni üzen neyse ve kim unut.’’

Diyemiyorum da onlara; acılarımla beslendiğimi ola ki diyeyim kızılca kıyamet kopacak ama yazarken bunu açık yüreklilikle itiraf ediyorum sizlere.

Enteresan bir hayatım var bir o kadar sıkıntılı ve sıkıcı ama detaylarla mutlu olmayı başardığım için bir de en çok kendime gülerken…

Saf olduğum kadar saf tuttuğum insan sevgim ve ansızın hâsıl olan kalp gözüm: şunun şurasında bir ya da iki yıl oldu kalp gözüme kavuşalı lakin birilerine bir şey anlatırken somut veriler sunamıyorum ama malum oluyor pek çok şey bana.

Ermiş değilim ne de deli: veli olma ihtimalim de yok çünkü ben öğrencinin ta kendisiyim bu bağlamda ne erme mahiyetinde veli ne de kendi velim olamıyorum.

Kastığımda hayatı iyi şeyler olmuyor ve oluk oluk yağıyor olumsuzluklar sanırım düşünce gücümle çağırıyorum ne varsa bir o kadar kendime yükleniyorum.

Sözcüklerden de kahveden de fal tutacak halim yok ama bir avuç sözcüğü sayfalara sermek iyi geliyor bana adeta gün bitiminde yenileniyorum ve falım da gerçekleşmiyor ola ki tahmin etmeye çalışayım olacakları.

Rutinde saklıyım ama değişken ve delişmen mizacımla aynı olan şeyleri başka bir boyutta gözlemlediğim de doğru ve ben de boyutsuz olduğum kadar kalemin de ucunu kırıp yeniden şekillendiriyorum.

Göz önünde olan insanlara hayret ettiğim kadar var hani. Göz önünde olmaktansa özümle sözümle bulunayım hayat denen platformda ve geri planda kalmayı sevdiğim için yeltenmiyorum da ulu orta yaşamaya ya da dolaşmaya artık hangi anlamda alırsanız söylediklerimi.

Dediğim gibi; değişik boyutta yaşıyorum ben hayatı: a, evet, bir de sanal dünyada yaşadıklarım ve her nasılsa iki dünya inanılmaz soyutlanmış birbirinden.

Yazmaya başladığım ilk günden beri pek çok duyguyu ve sözcüğü ve hikâyeyi ve nicesini kaleme aldım ama yaşadığım dünya ile yazdığım dünya hali hazırda tanışmadı birbiri ile diğer deyişle kesişmedi yolları bu iki dünyanın ve ben de yarım küre gibi ya da karpuz misali ikiye b/ölünmüş halimle ve kendimle cebelleşiyorum.

Yaşadığım kadar çevremde olan kimse asla okumuyor yazdıklarımı ya da ben öyle sanıyorum çünkü tek kelime etmezler yazdıklarım hakkında. Sanal dünyada yolumun kesiştiği onca insandan çok çok azı gerçek hayatta konuştuğum ve görüştüğüm bu bağlamda aklım ermiyor bu iki dünyanın neden birbiri ile restleştiğine.

Rastlaştığımsa sair duygu ve işte hayatımı şekillendiren ve kaleme alıp hayatı yazıya döktüğüm bir o kadar hayal dünyamın da esintisi ile uzayıp giden yüzlerce belki binlerce cümle.

Kayda değer şeyler yapmayı çok istedim bir ömür aslında yaptım da ve başarılarım illa ki kayıt dışı addedildi zaten bir ara nüfuz müdürlüğündeki eksik beyanımla boşa da düşmüştüm vatandaş olarak ve zararın neresinden dönsem karda bunu da bir şekilde çözümledim.

Yazmaya başladığım ilk günden bu yana edebiyat benim için bir amaç olarak zuhur etti ve ben hayatımı adamışken edebiyata araya giren pek çok şey, annemin ve kardeşimin rahatsızlığı ve yaşadığım özel sorunlar şu bu derken yaptığım hatayı da fark ettim son anda çünkü amaç odaklı bir yaklaşımla kendime zarar verdiğimi geç de olsa fark ettim işte bu yüzden edebiyat artık benim için bir araç: okumak ve yazmak babında.

Öğrenciliğimde olsun meslek hayatımda olsun hele ki öğretmenlik yaptığım yıllarda kitaplar asla eksik olmadı hayatımdan. Bankada çalıştığım yıllarda bile dış ticaret ile ilgili ne var ne yok edindim gerçi o hayalimi de yangına kurban verdim ama…

Bunca kayıp. Bir de insanlar ayıp addetmesin mi?

Ne de olsa para kazanmayı reddedip üniversiteye bir daha döndüğümde herkesin nazarında eksik akıllıydım ve de eksik etekli.

Elbet pes etmedim ve kürsüde yer edinmek için sonuna kadar bitirdim de enerjimi.

Kaderi zorlamamak lazımmış geç de olsa anladım bu anlamda yazarak da para kazanmayı beceremediğim için artık kabullendim yazgımı.

Sev ve yaz ve yaşa Gülüm.

Azıcık da olsa kendimi sevmeyi başarmışken ve de hayatımda aştığım çok şey.

Ben yazmayım da kim yazsın?

D/işe d/okunur çok şeyi hedeflemişken artık kendimi ve de kalemimi hayatın akışına bıraktım elbet O izin verdiği sürece ve gerçekleştirmem gereken çok şey de beni beklemekte.

Adı umut olan ve adı sevgi diğer yandan katlanan inancım bense her halükarda ufacık bir zerreyim hiçlik makamına talip ve hiçliğinden memnun bu bağlamda sizlere teşekkür ederim.

O halde adım Sevgi olsun şu andan itibaren ya da üçüncü adım ve ben adımlarken hayatı kalemden dökülenler ve sizler gözümün nurusunuz ve iyi ki de varsınız.

Sevgimle gönül dostlarım…