Repli̇ği̇ni̇ unutmuş mevsi̇m

Repliğini unutmuş mevsimin külüyüm

Aşkın da unutulmuş uyruğu

Şimdi menevişlenen bir cesaret ile

Umuda koşuyorum:

Kaslı kollarında ölü adamın;

Soğumuş yüreğinde Temmuz sıcağının

Ve darbelerin ardı arkası kesilmezken

Tüy sıklet bir özgürlük kapsama alanımdan taşan

Balçığın sıvadığı şiirlerim.

O mizansen ki;

Kurda kuşa yem olmadan öğütmeli ömrü

Ya da ömür öğütürken dirayetini;

Sınanmışlığında bir başına kalıp da

Sözüm ona aşkın tutsağı bir rahle.

Hadi, ilerleyin hanımlar, beyler

Ki görelim ensenizdeki teri ve ihaneti

Oysaki alın teri vermiştim ben yüreğimle

Kazdığım çukura hala düşemediğim

Üzerime toprak döşemediği cümle âlemin.

Sanrılar cumhuriyetinde doğdum ben

Büyüdüm de mevsimsiz, zamansız

Ayyuka çıkan göğün namelerinde

Bir batıl keramet sırtlandım

Aşkı da azığa alıp

Konuşlandım kırık yel değirmenine.

Teninde yıldızların donuk bir tezahür

Serinde sırların yılgı

Aşkın asaleti de sorulur benden

Yine de; ne sen sor ne ben…

Dilemem mi sanırsın huzuru ve umudu?

Paçalarımdan akan yağmurun rahmeti

İçimde yağan, köpüren dalgalar

İçin için kanayan lanet

Oysaki sehven yenik düşmüşlüğün de alâmetifarikası.

Neşriyatı yok işte dillenen mevsimin

Ne de son emri verdi hümayun.

Aksayan bir mekanizma

Ne çok öğreti ne de çok yalan

Yüzüme gülüp de… arkasını asla dinlemedim ben

Ne de olsa tembihliyim atalarımdan

Canım yansa da barındırmam içimde kini, laneti.

Ne pervaneyim ne de lahit

Ne canlıyım ne de ölümün sönük ferine

Yenik düşmüşlük mü?

Ne haddime!

Rabbim henüz sonlandırmadı vademi.