Zi̇nci̇rleri̇m

Elleri Tanrının, yorgun düşlerin pervazında

Bir yorgan adeta

İçimi ağırlayan beyitlerin tevekkül yüklü doğamdaki

Mahcubiyeti ve

Zincirlerim, sevgili:

Aşk’ın kıyama durduğunun da rüştü.

Bir avuç içi ülküm bir de

Süklüm püklüm düşlerim

Yakan ağıtlar kadar da ağırdan aldığım

Hayatın güftesini yazmaya dair her gün.

Öykündüğüm İlahi Aşkın telaşı ile

Savrulduğum

Nota nota

İşlerken iklimleri

İki büklüm değil de geçip giden ömrüm

Boz bir sevinç;

Şehla bir yorgunluk;

Elası gözlerimde hırpani kıvılcımlar

İçimle tezat âlemin havsalasında

Düşümden düşen dünler.

Haykıramadığım sadece yazmaya durduğum;

Ar bildiğim ve anmadığım ölümlüler

Gıyabında resmimle reşit bir yaşta

Aşka hicap duyan efkârlı bakışlar.

Gömülü işte mutluluğum çok derine hem de

Sapkın mizaçlardan uzak durmak adına

Sığındığım Huda’dan asla ayrı kalamadığım;

Bir göğün bir de

Her öğün şiirde yaftalansam da tam takır ruhun

Küpeştesi o derin hüzün.

Yalandan sevdalar

Yalancı, sözüm ona bakir aşklar

Bir de yükümlü iken sevgiye

Aşkı Rahman bilip teyakkuzda hezeyan

Sil baştan ömür

Yongası örtünün

Saklı mabedimde

Sanrı yüklü cehaletin

Arzı endam eden yankısı

Kavrulan ümitlerin sefasına yenik düştüğüm.

Her cefalı şiiri yudum yudum içip

Ölümüne sözlendiğim rüyalarım:

Bir tekne ki içi su alan;

Bir rahle aşkın nizamı;

Bir sancı ölüm sonrası doğumla tezat

Aykırı fıtratların

Sürüklendiği başıboş beyitler

Ve boz bulutlarda fink atan hayaller

Sorarken kim için;

Aslında yüreğin şühedası için için.