Card image cap
Ölü şai̇ri̇n güncesi̇

Zaman, meftun bir düş’ün perde arkası:

Yakamozun da parıltısı g/öğün tetiklenen hüznü

Zaman boykot ederken ilahını sevdanın

İnsanlar yükümlü ve yüklü zambak misali.

Teftişe çıkan ömrün hulasa darbesi

Aşkın izafi ekseni

Bir dipçiğin kurbanı heceler

Kan damlayan bir imgeden daha alırken intikamını

Kör uçlu kalemli şair.

 

Yönerge, yetim düşlerin muhbiri

Satırları bozguna uğratan teranede saklı

Raporu ölümsüzlüğün

Ve bir fiske ile ihlal edilmiş temaşa.

Metazori bir terennümde infilak ederken

Şiir yüzlü kalemde

Aşkın adını şakıyan bülbülün resminde

Gülümseyen bir şehir adeta

Ne zamanki şiir düşse yollarına ve surlarına

Gizlendiği İstanbul’un yorgun sokakları.

 

Tınısında aşkı anadan üryan imgeler

Söğüt dalında hangi mevsimden kaldıysa saklı o asalet

Birden sona yakın bir ömür

Başı kayıp sonu hummalı

Bir rotada sömürülen sevdanın küllerinden doğan

Bir isyanla da yeşeren doğanın makbulü

Her öğreti.

 

Şimdi izafi bir nota peyda olacak

Derken sonlanacak evren

Tanrının buyurduğu üzere

Sıraya giren kaybolmuş asalet ve masumiyet

Yeniden doğacak şehrin üstüne.

Bir var bir yok dercesine

Şahit tutulası kalem de susacak ansızın.

 

Geç kapanan perdenin duası kime emanetse

Aşkı sallandıracak iblisin kahpe kurşunu

Körelen bir zihniyetle peyda olacak

Zemherilerin üşümüşlüğü çalarken kapıyı

Nedamet sonlanacak

Yüzü asık bir şiirden kalan geride

Belki de ölü şairin güncesi

Bir mersiye niyetine

Sunmuşken yüreğini altın tepside.