Card image cap
Ölümüne sevdi̇ği̇m





‘’Yine de bu acılar söylüyor bana var olduğumu.’’

(Pablo Neruda)

 

 

 

 

 

Maviden bozmaydı teni rüyaların…

İkircikli satırlar

Pejmürde rüzgâra göz kırparken

İlahi bir şarkı, aşka dair herhangi bir minvalde

Boykot ettiğim kadar içimdeki

Yaralı turna.

 

Kefilim tüm izdihama;

Mendebur bir gölgeden haz etmediğime biat

Yüreğimdeki sükûn

Belki de parmak arası yalnızlığın ifşası

Öykündüğüm her mısra;

Ölümüne sevdiğim nice dünyalı

Oysaki kenetlendiğim de gerçek olmadı hiç:

Olmadığıma binaen

Varlığıma duyduğum inanç ve mana…

 

Aşkla pekişen iklimde

Sözlendiğim her kuş

Devasa yalnızlığın da tek tanığı idi gölgem.

Hasbıhal ettiğim tüm sirayet

Gönlümde yüklü mizaç

Elbet yansıması bulutların

Uçuştuğum pare pare.

 

Her şıkta saklıydım:

Elbette hiç biri.

Varlığımla masumdum ve kutsal

Sadece Yaratan nezdinde yaşayan bir hülyalı;

Göğün esemesi okunurken tokuştuğum

Sedef kakmalı ayna bir de

Yüzümü seçemediğim bir mabet

Tasası, derdi ve yarası kendine has

Gün birlik şiirlerde gezinen rüyalarım

Varlığıma delalet hiçliğim,

Acılarımda mutluluğun yüz karası.

 

Korunaklı bir saltanat yakınan…

İçgüdülerin de esiri bir rehavet

Nasıl ki taşlanan mabedim ve

Yüreğimin de iksiri

Yasaklanan her kehanet

Tümden gelen nice hipotez

Ezkaza yakalandığım sağanak

Elbette şeytanın canına minnet

Ne zamanki düşse yaşlarım

Ve silerken gözlerimi omuzumdaki iki melek.

 

Aşk gibi asası kırık;

Acı gibi yüreğine pelesenk

Matemler varsa yoksa aşkın rüzgârı

Gönül gözünde pekişen asalet

Maneviyat kadar devasa rahmetin de tek ilacı elbet

Yaşamanın ve ölümün sağdıcı iken

İçimde saklı sönmeyen ışık ve ümit

Azığa aldığım dünün de yongası

Şimdi menevişlenen her hecede serpinti misali

Takındığım sükûnet.