Kanatlari kirik şi̇i̇ri̇n

Yenik düşen bir fermandı şiir

Devasa bir kâinatın da kibrine dokunan

Yaldızlı yolunda yalnızlığın

Tekbir sesiyle dayanmaksa hasretine

Mutluluğun kefil olduğu bir hürmet

Şiarı aşksa yolculuğun.

Göğün hünkârıydı mehtap

Ela düşlerin müridi hicap ve aşk

Ateşin yanık kokusuna

Sirayet eden özlemin efkâr teline basan

Bir hidayet

Öncesine kefil iken günahların

Sığındığı mevcudiyet

Elbet Rabbine düşkün ve sadık

Elemin nakşında

Doğan gece gibi

Tebessüm ehli yalnızlık

Sirayet eden noksanlığın kudreti.

Na’şı bilinmezin

Şiire dayadığı başından

Dökülen alın teri her hece

Kekeleyen yüreğin

Sefil ve sakil mevcudiyeti

Bir nakkaş kadar titizlikle severken evreni

Saran o koku değil mi ki

Sevginin eşliğinde miski amberi

Beyitlerin ve üzerinde yürüdüğü

İnce ipin bam teli

Sözcüklerde saklı asalet.

Hitabın yaşı ve yası

Aşkın inkârı ve itirafı

Yanıp küle dönen bir bedenden öte

Ruhun kabrinde

Saklı sırları şiirin

Yosun yeşili elemin

Sevgiliye özlemi

Aslında sırların hitabesi

Bir kudret gerek şaire

Elbet aşkın vuku bulduğu

Titrek sesinde gecenin

Hüzün kadar yeknesak ve hikmet dolu

Bir hasret iken

Mihenk taşı ömrün.

Kifayetsizliğin zincirleme ritminde

Başakların dolgun başına eşlik eden

Şiirden öte sabra katık

Hicreti mevsimin

Yüz görümü bir yolculuktan mütevellit

Yaşamak ne ki kavuşmaktan öte

Külliyen hasret ve yitik heceler

Mademki her şerde saklı idi hayır

Bir dingin haletiruhiye ki

Şiirin dokunduğu her yürek

Aslında şiir kadar yalnızlığa biat

Bir efsaneden de öte

Yazılmayanın da vardı elbet bir hikmeti

Yazılan ne ki yaşanmadıktan sonra?

Yaşamak ne ki?

Şairin dokunulmazlığında

Güme giden o tecellide dahi

Saklı iken tesellisi mevsimin

Dökülen her dize yaprak yaprak

Sararmaya muktedir bir izlekte saklı iken aşkın bekası.