İlahi bir düş idi aşk, ihbar ettiğim kâinatı
Mevla’ma.
Aşkla kıyama durduğum aralıksız bir
ömür
Ardıç kuşları gibi seğiren kanatlarım
İlahi bir Yıldız misali
Gökte saklı duraklarım.
Haşmetli idi hüznüm
Boykot ettiğim eşrafım kimse ikiyüzlü
Belki de hep y/anıldım
Aşkla andım insanları
Aşka aş erdim illa ki
Külbastı duyguları da süpürdüm
telaşla
Menkıbesi ömrün
Mıntıkası serildiğim dünün
Melun mahzun yaşadığım ardında o
şeffaf tülün
İn cindi top oynayan
Benimle yalnızlığımla boy gösteren
Kimsesizliğimi sonlandıran
İlla ki aşktı aşk:
Kat çıktığım gök kubbe
Duygularımın kat izinde yaşarken gün
ve gece
Mahmuzladığım yılkı atım
Tımar yaptığım hayallerim
Revnak acılarım
Reçinesi yerin göğün
Rüştünü henüz ispatlayamadığım
içimdeki çocuğun
Ölgün bir güldüm bir ömür
Gülüp geçenlere aldırdığım
Aldıramadığım kırıklarım
Dar cephesi inatçı yalnızlığın
Ve işte haizi olduğum o devasa
pencerenin kırık camı
Nazım da niyazım da sonlanmazken
Hürmet ettiğim kaderim
İsi şehrin sisi sessizliğin
Yakamozlarda saklandığım
Gölbaşında durgun bir gölge
Hamt olsun kol kanat geren yüce Rabbe
Islıklandım
Islandığım sağanak ne ki?
Iskaladım mutluluğu
Sefilce tayin edildim başka gezegene
Soyutlandığım kadar sustuğum
Sustuğum kadar tabuları kırıp putları
yıktığım
Mevla’mdı tapındığım
Aşka âşık
Aşina olduğum kadar acılarıma kafa
tuttuğum
Hazandım ve de hazır ölüme
Hüzündüm ve hicazdı makamım
Hür doğmadım hür de yaşamadım
Çünkü ben sadece kapana kısılmış bir
kız çocuğu
Yaş aldım yas aldım
Yasa bildim içimdeki t/aşkını
Sessizliği işledim bir bir sayfaya
Azat edilmediğim o mahzen ki
Gardiyanım aralıksız nöbette
Ve işte firar ettim sonunda
Sökün eden binlerce sözcük binlerce
cümle
Oysaki vardı her şeyin o tek özeti:
Sevgiydi hayatın meali
Aşkın hüzünlü esintisi
Hüznüme hüzün kattığım
Çünkü içimdi dışıma taşan
Bir mihenk taşı idi belki de yaşamak
Nirengi noktası evrenin
Kazık kaktığım hüzün denen senaryo
Roller aynı insanlar farklı
Ve dudaklarımda saklı o replik:
İlla ki sevgi illa ki
Umudun ç/ağrısı
İkazı evrenin ruhumun bulutlarla
dansı
Yürekse kefal misali
İnandığım her kimse
Hiçliğimi gölgede bırakan bir acı ki
yalnızlık
Kök saldığım şu kelimeler yetişti
imdadıma
Bir mimoza çiçeği diktiğim yüreğime
Bir yürek ki delik deşik sevginin
titrinde