Ütülü bir renk nedir, bilir misiniz
yoksa bilmezden mi geliyorsunuz bayım?
Hiçliğime martaval okuyan bir
şahikanın kanadında asılıyım misal:
Ve mikado çöpleri gibi dağılıyorum
hele ki yok m yok mu
İçimin bariyerleri…
Yetim bir güvercinim aralıksız posta
taşıyan
Nöbet ehli bir neferim ben:
Vatanına sevdalı
Şüheda mazisine âşık bir askerim
Irkımla dinimle bütün bir Mümin
Olmanın ötesinde
Aşkı hicret
Yalnızlığı teğet geçtiğim.
Gönlüm geniştir, bayım hayli de paslı
Pas vermediğim âşıklarım oldu dünde misal
Ki ben küçük bir çocuk olmanın
verdiği muhtıra ile
İpe asılı çamaşırlar değil kâğıtlar
kondurdum balkon demirlerine
Ne de olsa öğretmen kızıydım
Ve aşkı ayıplayandı ailem
Bense sessizce içimden sevdim
insanları
Evet, sevgi ile büyütüldüm
Lakin d/okunmam yasaktı aşka
Uzağında kaldım kalalı
Tuzağına düşmeyi gizlice sevdim
Gaipten gelen bir coşkuydu beni esir
alan.
Nesir bildim ben aşkı…
Şiir bildim hayatı
Ve demlendim sözcüklerle
Boyumdan büyük mesleklerim oldu
Bir bankanın kambiyosunda
Bir de çocukken zorla öğrendiğim
Piyano resitallerinde boy gösterdim
sırf babam istedi diye
Ve sırf babam istedi diye işletmeyi
bilmeyen mizacımla
İşletme okudum işletemediğim
şirketlerde
Tek tüfek çalıştım
İşime ve insanlara layık olmak adına
Aralıksız kendimle çatıştım.
Çakmak çakmak gözlerinde kötülerin
Hep iyiye meylettim iyimser oldum da
Hayatımın ilk yarısında idame ettiğim
tüm okulları
Birincilikle bitirmek adına canhıraş
uğraştım
Sonlanmadı da öğrenciliğim
Öğretmenliği de çok sevdim
En çok da öğrencilerimi
Usulca başlarını sevdiğim titreyen
elleri ile bana uzaktan dokunan
Öğrencilerimi yüreğimde biriktirdim
Anaç varlığımla anne bildiler beni
Şirk koşan kimse Tanrıya
Teyakkuzda geçti ömrüm
Geçimsiz addedilendi ruhum
Çıkmadık candan umut kesilmezdi madem
Bense matemimle büyüttüm şiirlerimi
Tinimde saklı o asalet ile.
Asi bir rüzgâra meylettim sonra bayım
Beynamaz rüzgârla da dalgamı geçtim…
Ah, bayım boyumdan büyüktü dalgalar
Esemesi okunmuş kumsallara vuran
Yosun gibi taş gibi
Kaskatı kesilenleri dahi yumuşattım
içimdeki bitimsiz sevgi ile
İhtimamla sevdim hayatı insanları da
Refüze edildiğim iklimlerde kliması
bozulmuştu madem yüreğimin
Kodaman hayatlar adadım evrene
Evreninse umurunda olmadığım kadar
Kaderimle hemhal
Hatırşinas olmayı da öğrendim mademki
mealimdi sevgi iklimi
Metazori sevenlere asla öykünmedim
Öldürdüğüm nefsime hatimler indirdim
her Cuma
Uğurladığımda insanlar Cumartesi
kalabalıklarında
Yalnız gezindiğim şehrin caddelerini
döşedim şiirlerimle
Kimine göre eziyet
Kimine göre meziyet idi yazdıklarım
yaşadıklarım da
Körüklü otobüs gibi…
Tıklım tıklım içimin meclisi
Şebeke sistemi çökmüş şehrin de
röntgenini çektim
Geçtiğim o x-rey cihazında görünmez
kılındı
Yüreğimin kırıkları
Aşktı şah damarımdan yakın olana
duyduğum haşmetli duygu
Aşkın hakir görüldüğü iklimlerden
firar ettim
Ve kimse ikilem yüklü titrine
sıfatlar ekleyen
Endamlı bir gülüşle hedef aldım
yalnızlığı
Hem yalnızdım hem kalabalık
Hem nasıl yazılırdı bunca şiir,
bayım?
Defolu yüreğimden firar eden imgeler
durağında
Beklemeye aldığım iç sesim
Nasıl da infilak etmişti
Kalemin pimini her çektiğimde.
Ben yeniden âşık oldum kendime ve
şiire
Nabzını alamadığım hangi duyguysa
Önceki hayatımda rölantiye aldığım
Ve işte şakağıma dayalı aşk dolu
kalemim
Şiar edindiğimsiniz hem siz, bayım
Şair sıfatımla bana hükmetmeniz ise
nerede ise imkânsız
Çünkü ben hiç olmadığı kadar sevdim,
bayım
En çok da aşkı nasıl da pervasız
Salındığım şu dünya ikliminde
Seken bir gamlı notayım
Gamlı baykuşun rüyasında bile zor
gördüğü…