Uyku ile uyanıklık arası gördüğüm bir düşün telvesiydi iç sesim.

 

 

 

İçerlediğim dik yokuşlarda saklı bir bohça gibi

İçine düştüğüm vesvesenin öbür yakası

Göğün şah damarı iken Rabbime yakınlığım

Eşref saati olsa olsa her şiir

Darmaduman varlığımın yakarışı

Kordan hecelerle

Her ezanda yakınlaştığım tabiatı maneviyatın.

 

Göğsümde devasa bir yama

Yarıladığım ömrün hatırına

Her yara yârim ve seccadem

Kalp gözüme itibar eden kuşların

Varla yok arası nefes alışı

Ölümdü perdeleyen

Ömrümdü belki de

İçerlediğim gecenin yasında saklı ne çok hece

Kayıp giden yıldızın peçesi

Kaybolan hayatın son hatırası

Kaybettiğim her cephe…

Yaralı kurtulduğum diğer dünyanın çağrısı

Ben ki bilinmeze gebe

Ben ki bilindik olan tek gerçek Rabbin varlığı

 

Sözcükler aksansız

Sükûtu dileyen yaralı mizacım

Söylemlerin nazarında tutuklu kaldığım

Devasa aşkın her sızısı

Yüzüm dönük kubbeye

İçimden sızan dertlerin dermanı

Yine saklı O’nda

Sancılı bir ömür

Sarnıcı mevsimin

Sakince yaşamayı nasıl da dilemiştim oysa.

 

Dilemması varla yok arası mutluluk

Çeperinde yalnızlığın dilim alabildiğine tutuk

Bir rutinse gün

Bir redifse gece

Bir de iç içe geçen bunca hece

Nasiplendiğim aşkın kayrası

Aşikâr sevdiğim hayatı

Aşikâr uzak kılındığım sonsuzluğun hicreti

Varsın inzivada geçsin ömür

Varsın sarmalında hüznün

Başım değsin arşa

Söylemlerin nazarında müşfik Rabbim

Çağlayan sözcüklerin ansızın

Vedası bin bir eda ile s/üzülen kalbin

Nakaratı adeta.

 

Nabzını alamadığım gönlün

Yanık sesinde türkülerin

Güme giden gençliğim

Hala da çocuk kalabildiğim

Yoksa nasıl gülerdi yüzüm?

 

Azap kuşları

Azat olamadığım şu mahzenin kilitli kapısı

Tıpkı neşreden umut gibi

Yüreğin gümbürtüsü çıkmışken arşı alaya

Öykündüğüm sadece dünüm

Öldürdüğüm günün feryadı

Kulağıma da küpe bir ömrün öğretisi.

 

Bir fısıltı babında çınlatan kulaklarımı

Sevginin umuda eşlik eden mizacı

İnancın her katresi ile süzüldüğüm bir minval

Varsın en tepeye dokunsun özlem

Varsın başa sardığım kadar ömrü

Sefasını süreyim bilinmezin

O muteber çağrı ki;

Yalnızlığın hazır ola verdiği her selam

Tutuşan yürekten arda kalan…