Bir betimleme olmalı aşk: biten
umudun yeniden çağladığı kavşak ve sözcükleri ekip şiirler b/içilesi.
Hüzünse rediften hüznü yüreğin
kafiyelerde saklı sevginin meali olsa olsa akışkan özleme sirayet eden
duyguların hem notası hem rotası.
Kayrası ömrün
Kaybolduğumuz kadar teslimiyetimiz
Tanrı’ya
Ve aşka aşina yürek
Sarmalında yaratılışın ne bir gerekçe
sunulan
Ne de gerçek dışı duyguların koşarken
Tabanlarının yandığı.
Kümelenmiş ne varsa küskün
Kürediğimiz kadar hayatı yerleşkesi
hüznün
Maviden esvabı
Maviden saltanatı göğün
İçin için ç/ağlar da ç/ağlar şair
Huda’nın eseri her insan her şiir
Nem tutan asfaltta
Yere göğe sığamadığımız kadar
kaldığımız Araf’ta
Bir bileşke aşk ve hasret
Çaresizliğe methiyeler dizdiğim kadar
içine düşülesi esaret
Hamt ederken nice kıskası varlığın
Şüheda mazide saklı gizemin
Gün yüzlü seyyah hayaller
Gecenin mertebesinde erişilesi
sonsuzluğun güftesi
Raksı duyguların
Nazenin fıtratın yüz görümü
düşlerinde saklı
Kayıp bir yol
Çözülmeyen bilmece
Belki de kumpası gölgelerin
Aşkla sırdaş şair
Şaire teslim edilmiş kalem yazmaya
dair
Havsalası da almaz insanın
Haresi evrenin
Gecede saklı matemin dinmez esintisi
Yaşaran göz ne ki?
Yeşeren hüznün kopup da geldiği
Dikenlerin söndürdüğü balonlar gibi
Hükmeden Rabbe teslimiyetin güzelliği
Elbet sevdikçe çıkılası katlar
Ermekse hidayete gözden sakındığımız
kadar
Aşkı ve inancı büyüten her gün her
name
Konuşlu olan bizler gönül denen
hanede