Tekbir getiren gece: sözcüklerin eylemi

Bazen bayrağı kayıp bir şehir gibi

Sessizliği telkin eden ölü atalarım

Babadan miras duygularım

Hangi mihraksa topa tutan

Hangi yörüngede kayıp gülüşüm

Bir ceset isem esaretine maruz kaldığım

Sözcüklerin,

Bir kıyım ise başıma yağan

Bilemezler asla da bilemeyecekler kıyama durduğumu.

Mağlup olduğum bir maç değil yaşamak

Yasamak mı yüreği?

Yanlış yaptığımdır en büyük yanlışı

İnsanoğlunun:

Sevgidir ekmeğim…

Sevgidir emeğim…

Sevgidir elemim…

Ah, hafız: başım yine darda

Ah, babam sensin tek dağım

Ah, içimdeki masum çocuk:

Çok mu elzemdi söyle çok mu sevdim ben her dem?

Sevecense yüreğim

Sabit katsayısıyım evrenin

Sükûnet ise tek dilendiğim

Elbet meleklerim aralıksız kayıtta

Garbı mı yalnızlığın?

Yoksa bitmeyen bir husumet mi yakamdan çekiştiren

Hangi insan hangi isyan?

Yalnızlığım mıydı ona buna batan?

Ah, bir de kalabalık yüreğim:

Bir bilen vardır beni ses etmeden sevdiğim.

Aşkın hegemonyası

Özlemse kat izim gizimden firar ettim edeceğim

Haşmetli ruhumla

Kimse beni topa tutan:

Bak sadece gözlerime baksınlar

İçerlediğim artık eskimiş bir yalan:

En çok ben sevebilen

En çok ben yine beni zora sokan

Hatırına Rabbimin sevmedim mi insanları ezelden?

Eziyet babında onların tepkisizliği

Ve yüzüme püskürttükleri öfkesi

Mizacım ılıman ve sevecen

Mihrabım asla yıkılmadı

Mealimi söyler de söylerim

Katıksız sevgiyim ben

Katıksız sevip de eziyet gören

Ama meziyet bildim ben sevmeyi.

Hüznümse sarmalında hidayetin

Huzuruna çıktığım sadece Mevla’m

Ve huzur bulduğum yegâne varlık

Hutbesi kayıpsa dünün

Surelerdir beni koruyan günbegün

Safi sabi sayfalarca şiir ne ki?

Şiir bildiğim aslında hayat

Hayatı sevdiğim kadar kat

Çıktığım bir milat

Elbet elbet

Sevdiğim kadar mutlu ve huzurluyum ben ve sadece itikat

Sevgili Rabbim nasıl ki beni böyle yaratmış yoktan

Var eden nasıl ki sadece O:

Kıblemde yaşarken dokunmasın da bana artık hiç kimse.

Ben en baştan reddettim herkes olmayı

Hiçlik makamına taşındığım tek gerçek

Büyümekse gözünde evrenin

Büyüttüğüm gözümde ne çok insan ve evrelerin

Hüküm sürdüğü şu düzen

Oysaki düzensizlikte saklı içimden firar eden elem

Elbet mutluyum mutlak kaygılarımdan arındığım kadar

Ar bildiğim her duygu ve mizacım

Baş koyduğum yoldan da asla dönüşüm yok madem

Ve ısrarla seviyorum

Aşka istinaden tahakkuk ediyor nasıl ki iç sesim

Ne çıkar isyan etse dış sesin bilindik yalanı

Elbet yalansız bir dünya özlemine meylettim ben

Varsın baştan yanlışa düşeyim gözünde insanların

Kimse de döndüremez beni yolumdan