Card image cap
Düş mahkumlari

Müphem bir düş’e düştü düşeli renkler aşkın coğrafyasına sarındık belki de tevazu yüklü yüreklerdi en çok sevilmeyi hak eden ve asla ödün vermeden acıdan başa aldık filmi her ölümün de tehiri idi aşk oysaki asla var olmamış bir aşk masalı göğün sancılarından üreyen sübyan acılar misali acıyı da çaresizliği de verip veriştirdik…

 

 

Düş mahkûmlarından çaldım ben bu masalı,

Firar eden ömürden

Gel gör ki zimmetli bir hapishaneye

Hele ki anadan üryan suçlarla hüküm giymiş

Bir zorba misali

Sevmek sadece sevmek ta derinden.

 

Bir kuşun fıtratı belki de dünü azığa aldığım

Hatta suyu kurumuş o çeşme

Kaç bin cephede savaştığıma Allah şahit.

Bir sözcükten üreyen

Bir sözcüğü öldüren peşi sıra

Sözcük olmaya ne hacet

Yürek tüm sözcüklere zimmetli daha dünden

Dün olmanın da şerefine nail olmuş bir tuzak

Serpilen mısralar gibi

Hem yakın hem uzak

Ve o kayıp iskele

Demir aldığımı artık kim söylediyse…

 

Metruk bir gezegen aşkın firarı

Gizemin peşinde hatta ta kendisi

Şaire özgü bir hayal gücü

İçindeki yalnızlığı kafesleyen her dizede saklı

Minvali özlemin

Tokuşan hece hece

Takışan kimse yüreğin de hengâmesi

Varla yok arası bir dehliz

Hala saklı mı yoksa ışığı bilinmezin?

Ne hacet ölmelere?

Kalem işlememişken bir ömür

Kolay mı dur demek sözcüklere?

Durduğum yeri de hep bilmedim mi?

 

Haydan gelen her şiiri huydan kaybettik

Sehven yenik düşülenin ertesi neye mi yettik?

Sağalttığımıza mağlup geldik

Titrine aşkın sözcükler ektik

Olmadı gitti lakin

Layığı ile yaşamaktı madem hak edilen

Hüzünlü bir sağanak kadar aylak aylak

Dolaştığım her duvar dibi yalnızlıkta,

Yâd ettik dünü, aşkı ve yitimini mevsimin

Yarenlik etti her yağmur damlası

Lal idi oysa her gölge

Belki de kendisiyle kavgalı bir hakkaniyet ki

İnsan pazarında cereyan eden bir teslimiyet.

 

Ait olduğumuz tek varlık

Elbet asla da ihanet etmeden sevmek

Rabbine dönük yüzünde sevdalı varlığın

Kardığımız her şık tek tek

Kandığımız cihan ve

Hele ki nezdinde boynumuz kıldan ince o felek

Nazar eyleyen kimse şükre biat bir mevsim ki

Gözünün ferinde sönmek bilmedi gitti o yangın

Şüheda yitimler hakka delalet

Yalnızlıkla örülü beyitler

Şifası da ifası da huzurun teselli babında

Hicran yüklü olsa da benlik

Yüzü ilelebet dönük ufka

Zaman zaman firar etse de yürekte saklı umut.