Düşlerimden asın beni ve ben sadece bir çocuğum…

Aşkın ırmağında yüzen bir vaveyla

Sözcüklerin ıssızlığında saklı bir fısıltı babında

Kenetlendiğim oyuncaklarım ve oyunlarım

Firar ettiğim dünya denen dergâhın

Sancılı tufanı ve sevdalı mizacıyım.

İklimler deşti ocağımı

İkiletmeden sevdim ve topladım tasımı tarağımı

Uykumdu hafif olan ve bedenim

Kimyamda saklı aşk ve acı ve oyuncul düşlerim

Öykündüğüm Ali, Ayşe ve Zeki

Her biri benim arkadaşım ve umudum

Taştan çıkarırdı babam ekmeğini

Yemez de yedirirdi

Ve elleri nasırlı

Acıları yandan çarklı

Belli de etmezken çektiklerini

Her iz yüzünde dünden miras

Her gizi saklandığı sandığı belki de kayıp bir mizaç

Ekmeğini yediğim adam nasıl da devasa bir niyaz.

Rabbimdi sevmemi öğütleyen

Rabbimdi madem yoktan var eden

Yâd edilesi mazim ve ikbalim ve taşım toprağım

Sükûnet dolu bir ömrü tavaf eden

Irkım ve indim ve yurdum ve ailem

Göçtüler bir gecede

Öcünü mü aldı doğa yoksa?

Öcü bildim karanlığı

Babam fısıldadı kulağıma:

Asla korkma asla sinme asla geri çekilme

Taslağı huzur

Teması aile

Teninde hayatın saklı nice name

Alın teri ve yüreğin zaferi

Bir fısıltı bazense bir inilti

Öykündüğümse sevginin dikiti

Sarkacı kırıldı o gece ümidin

Seyyah yüreğimde saklı fikri zikri bir iken dervişin

Uyuya kaldığım ne ki?

Uymadığım bir düzen belki de

Düz duvara tırmandığım

Çocuk bedenim çocuk kalbim ve lügatim

Annemin acı dolu sesi

Babamı teslim ettiğim kara meleği

Yollayan mademki kaderdi

Kederim yüklü küfemde

Yalnızım artım bir başıma sevdiğim cennet bahçemde

Kim çıkar sahi beni sahiplenmeye?

Ki ben sadece bir çocuğum.

Ölümdü yalayan yüzümü

Öykümdü son bulan o gece ve dipsiz hüznümü

Serdiğim yerküre ve altında kaldığım enkazdan

Çıkmama yardımcı olan Rabbim ve devletim

Yâd edilesi dünüm de kalmadı artık benim

Ve ben sadece bir çocuğum

Hazzım yok ne de hasretim

Haiz olduğum bir evim dahi yok benim,

Lakin vatan toprağıdır ait olduğum

Ailem yerin altında ruhumsa en tepede

Tavaf ettiğim ne var ne yok o gece.

Tasnifi ömrün

Tasfiye ettiğim mutluluğum

Devasa bir hüzün şimdi mealim

Ne oyuncaklarım kaldı geride ne de oyun arkadaşlarım

Oyun bildim annemin gidişini

Oyun bildim babamın son bulan nefesini

Oyun bilmedim oysa nefsimi

Çocuğum ve öldürdüğüm nefsim ansızın bir gecede

Son bulan mutluluğum

Karambole giden ömrüm ve umudum

Ben sadece bir çocuğum.

Bilemedim de neden ne için

Meylettiğim yarınlarım yok artık benim

Yoktan var eden Rabbime teslimiyetim

Ben sadece bir çocuğum

Herkesten de yetişkin erdemli

Yalnızlığımı sonlandıran vatanın nezdinde

Bir açan bir solan çiçek misali…