Ah, lavi̇ni̇a bi̇r seni̇ sevdi̇m bi̇r de şi̇i̇r olmayi

Tartaklanmış düşlerim vardı ve de ne çok söylence:

Aklımın ikliminde serili bir kilimdi yüreğin

Gözlerimin önünde uzaklaşıp gidendin

Gelmelerin hayaline kapıldım

Protesto ediyordum sözcükleri

Bu yüzden işte bu yüzden hep sustum Lavinia bir ömür:

Düş meclisinde onaylanmamış bir gerçekti benim sevgim

Kâh içerlediğim kâh içtiğim şiirlerin

Ucu yanıktı; dökülen küllerin

Üstünü örttüm yüreğimle

Mevsimin ç/ağrısı dinmedi

Dingin olmaya özlemim

Huzuru hecelediğim

Kat iziydi aşkın özlem

Konuşlu olduğum şu evren

Kalantor gölgeler

Kalender ömür

Koptu kopacak kıyametin ayak izi

Serzenişim yoktu benim senden önce

İçine düştüğüm her çukur başka bir mevsim

İçine düştüğüm suretin

Dünün talaşlı yollarında yürüyen

Bir kâhindim ben men edilmiş mutluluktan

Direkten dönen bir top gibi

İçimde zıplayan sefil kalbim

Mevsime de muhaliftim

Hazanda bahar

Baharda hazan

Yaz çocuğu olsam da gözüm kalmışken kışta

Kışkışladığım bir çocuk muydu yoksa aşka esaretim, Lavinia?

Nazenin gönlümde yüzen kâğıttan gemiler

Susuz dere yataklarında telef olan balıklar

Aralıksız sundum taziyelerimi

Hamt ettiğim günden bile kovulduğumun g/izi ile

Saklanmanın da meali iken şiirlerim.

Ah, Lavinia bir seni sevdim bir de şiir olmayı

Üstüme geçirdiğim hüzün hırkasının dokusunda saklıydı hayat

Hayatın tekbir getirdiği günlerin akşamlarında

Tensiye ettiğim şu ya da bu.

Ne buhrandım ne buhar ne de büyüsü sevdanın

Bir çiçekten diğerine konmadım

İçimde saklı tek çiçektin sen

Sinemde saklı bir fenerdin adeta

Fedaisi olduğum gönlün en kuytusu

Gamzelerinde açtım soldum

Göğsümü gere gere sevdim ve yazdım, Lavinia.

Kış güneşim

Yaz köşem

Şiir yüzlü sevdam ve sen, Lavinia

Ben olmayı unuttuğum bir şarkıdan da çılgın

Hücrelerim b/ölünen şiirlere nazire ettiğim

İklimin kibar varlığı

Oysaki hoyrattı ömür

Hoyrattı rüzgâr

Kefil olduğum şu sevdayı bile çok gördüler

Aşka âşıktım ve sana ve şiirlere

Gece gözlü bir yalan mıydın yoksa sökün eden?

Göğün buğrası

Kayıp dizelerimin de mimarı

Minyatür bir orman içimde saklı

Balta girmemiş her yeni gün her yeni acı

Aşka nispet yapan zalimi iblisi

Düne gömdüm ve günümü sana ve şiirlere böldüm

Ne hicaptın ne hazan ne karanlık

Aydınlık yüzü aşkın

Nazenin bir kelebek olmanın güzelliği nasıl ki

Firar ettim edeli kozamdan

İlk ve son kozumsa hep aşk hep sen Lavinia…

Gece gözlü sevgilim

Günyüzü görmeye meylettiğim

Nasıl ki nabzını tuttum sevginin ve şiirin

Günbegün daha da büyüyen sevdam ve varlığım

Asla peşini bırakmayacağım senin ve şiirlerin

Bir buse kondurduğum bulutlara serilmenin hikmeti

Gözlerimle değil dudaklarımla öpmeliyim semayı.

Siması tanıdık acıların da bakiyesi

İçin için kaynayan sözcüklerin her hecesi

Sen Lavinia şiire mazhar

Ve şiirler aşkı ihbar

Eden göğün soluk teninde saklı bir resim gibi

İkiletmeden sevdim seveli…