Miadı dolan hulasası kimi hayalin de peşin hüküm verdiği sıradan bir evre olamaz yaşamak: yaşatansa inancın rüzgârı bazen matem örülü bazen mahrem düşler yakası şairin ve içinde saklı o izafi duvar hani soyutlandığı şairin bir dünya ki kıblesinde saklı sevinci ve özlemi…

Ket vurulası bir yolculuk

Nazenin yürekte serpilen düş bozumu

Günü kovup da kapıdan gecenin bereketi

Nasıl da hurra diye dalar bacadan.

Çok oldu bayım çok oldu içimde biriken

Yasın muadili bir çiçekten öte

Yaşın akmaya doymadığı o nehir yatağı yürek

Bazen kabaran

Bazense eşelediğim toprak

İçimin bitimsiz kayrası kürek kürek

Attığım bir adım öteme

Sakar mizacım şehla rüzgârın da devirdiği

Bir yürekte asılı o sarkıt

Hüznün müdavimi sevdam ve siz, bayım

Sizli bizli olmaktan öteye gitmediğimiz asla değil yalan

Sözcüklerim saklı kıraç topraklarında göğün

Bazen telaşla süpürdüğüm

Bazense sarkıt misali takılı aklım gök kubbede

Meşki olmayan bir hece iken aşk,

Meali sözlüklerden taşan bir isyan

Ve işte debdebeli yüreğim

Ve saklı olduğum makam

Nasıl da hiçliğin tezahürü imlecisin sen

Bu aşkın ifasından öte inşa ettiğim bir şiirde saklıdır sözcüklerim…

Ah, taşkın semazen

Ah, şaşkın kalbim melodisi dinmeyen

Bir şarkı bin hece birden fazla yanıldığım

Kayrasında yalnızlığın

Münasip bir dille zikrim de fikrim de aynı

Kaskatı kesildiğim ölüm öncesi

Bil ki feridir yüreğin yazdığım her şiir

Bazen kısa bazen çok uzun ömür

Miladi takvimden firar eden bir meal ki

Sessizliğin sarıldığı gök kubbeye dokunma arzusu

İçimde kaynayan o kazan

Ağzım var dilim yok madem

İşte örtüştüğüm sözcükler ve matem

İhbar etti edeceğim evrene

Gönlümde o kilitli çekmece

Sınandığım kadar sinmediğim

Sirayet eden tevazu yüklü iklim…