Card image cap
Yari̇m i̇stanbul

‘’Bu kent öldürüldü diyorlar

Kurşuna dizildi bir gece yarısı

 

Hayaletler geziniyormuş şimdi

Sokak aralarında ve caddelerde

Baykuş tüneği olmuş alanlar

Ve yarasalar uçuyormuş

 

Bu kent öldürüldü diyorlar

Bahar gelmez artık buraya.’’ (A. Telli)

 

 

 

Satır aralarına kurşun döküyorum mevsimin

Bir de teninde ölümün

Yeknesak bir savruluş

Aşkın hitap ettiği şehre de sunuyorum

Taziyelerimi

Ve parmak arasında trafik lambalarının

İp atlıyor yalnız çocuklar.

 

Şehir gibiyim bu gün

Aslında kendimi bildim bileli eşleştiğim:

Bir rüyada ayyuka çıkan

Aşkın özlemi

Bir de şehre düşkünlüğüm

Aşka meyleden o iki yakası şehrin

Ne zaman gelir ki bir araya:

Elbet bin yaşıma ulaştığımda

Yetmedi çocuk ruhumla

Kahkahalar ısmarladığım martılardan

Alamazken gözlerimi

Söyle, sevdalı İstanbul:

Ne olacak ikimizin bu tutarsız hali?

 

Hani çıtkırıldım yüreğimde

Duvarlar ördüğüm

Hani yanık kelamın da sırlarımı

İfşa ettiği bir yaz güncesi iken

Serildiğim her dize

Ve başıma buyruk yazarken hece hece

Savrulduğum kadar da s/avunduğum

Aşkın sessizliği

İçimde yaşarken ben bu şehri ve sevgiyi.

 

Yalnızlığımla bir sen boy ölçüşürsün, yârim İstanbul

Küt saçlarında vapurun

Taklalar atan bir kuş gibi

Gözümü diktiğim serin gözlerinde

Aşka erdiğim nihayetinde yanıp kül olduğum

Binlerce titrek yeis için için

Sayıp söverken ismimi

Söyle nasıl bir araya gelecek iki yakamız?

 

Ben ki elimde gemici feneri

Sen ki; aşkın nakkaşı

Nihayetinde yüreklerimiz iken yalnızlığın naaşı…

Belki de bir su küresi

Boca ettiğimiz miskin satırlar

Elim sende deyip de gözlerimi uzaklara kaçırdığım

Aşk dolu bakışlar

Elbet bir tek Yaratan tanık bu masala.

 

Piri iken özlemin

Sehven de yenilmedik mi biz her mevsim?

Varsın çapulcu imgeler de ıslıklasın bu aşk masalını

Bilsinler ya da bilmesinler

Aşkla erdik biz hidayete.