Card image cap
Yalan mi?

İhbar etmeliyim

O zaten mazhar içimdeki yangına

Bense şahikanın kanadında

Kanamalı bir sözcüğe denk düşüyorum

Ne üşengeç varlığım

Ne yerle yeksan edilmiş yüreğim

Elbet tefe koyduklarından fazlayım

Azat edemediğim korkularım var, yalan mı?

 

Aşk meclisinde

Denk düştüğüm dolunaydan da parlağım

Ne içimdeki yeis

Ne t/aşkın mizacım ve külyutmaz yetilerim

Kekelemeden seven bir nazenin güftenin;

Nezdinde açmayı unutan bir çiçekten

Öte

Bir düşü ve bir ömrü öldürdüğüm

Değil asla yalan.

 

Elbet tetiğe basılı elim, kalemim

Kalender meşrep olmayı ben dilemedim

Hala yaralı bir ceylan

Yamalı yerin göğün sarkacıyım belki de

Eskiyen tebessümlerim saklı sandığımda

Sanmadıkları kadar cüretkâr ve patavatsız

Olmak olmamalı elbet özrün

Ve öznem çekince yüklü

Öz verilerim

En baştan kaybettim ben.

 

Israrla sevebildiğimden fazla

İman gücüm iken yoldaşım

Bir dervişin fıtratına binaen

Kimi zaman taşlandığım

Kimi zaman ıslıklandığım

Ah, ben, illa ki ıskaladığım

O hedefte

Rüştümü hala ispatlayamadığım

Hederim, azmim bazen korkak mizacım.

 

Bir düşün esiri

Bir ömrün ertesi

Bir aşkın da himayesi

Övündüğüm ne ki

Ölmeye yatkın ve yetkin bir sezi

İhbar ediyorum sakilce

Kendimi kendime

Yetmezmiş gibi

Öykündüğüm yine içimdeki çocuk,

O hüzünlü bakış

İmha edemediğim kadar

İhlal edilmiş bir hayatın bakiyesi

Berduş bir günde saklıyım epeydir.

 

Ederi olmayan bir renk

Mübalağasız sever, acı çekerken

İçre dönük bir seyyah yürek

Dış sesin bonkörce ithamı

Yatkın olduğum kazar hüzne

Ölümden beter bir ibare.

 

Tetikli yüreğin

Temkinli benliğin

Tema’sı olmayan bir resmin;

Sadece fırça darbesiyim de evrenin

Bazen lacivert gözlerim

Elasından hasret çektiğim

Maviden kıblemin

En yakın itibarıyım da yalnızlığın

Beni benden çok seven, sahiplenen

Aşkla ihya edilesi bir ömrün özlemi

İnancın ikamesi ve yalnızlığımı

Sadece O’nunla pay ettiğim bir rüzgarım.