Card image cap
Ve lades dedi̇ şai̇r.

Yorgun bir şehrin yankısıydı bulut:

Devasa rahmet, kaygan zemin

Kuş beyinli şiirler salınırken

Kıyısında ömrün,

Bir kehanet dillendi

Ve lades dedi şair.

 

En ırak göktü umut;

En yakın şarkı

Elbette sağdıcı düşlerin

Nasıl ki mavi turna ve yaslı yemin:

Aşkı ihya edendi madem özlem

Vazgeçilmezliğin büyüsü ile tutundu

Ellerinden akan kiri

Tuttuğu duru suyu da

Bir avazda içti ve

Nasıl ki inancın ve sevginin

Verdiği güvendi

Atlas yorgunluğun tutuklu narı

Bölünen hecelere

Kimi zaman ket vurulan düşlerin

Sarkacında asılı beyzade mevsim.

 

Nutku tutuldu dinmeyen sağanağın

Bir nakkaşın titizliği ile

Evreni yıkarken aşkla ve rahmetle

Delinen göğün mutuydu

Zincirlenmiş kanaviçe desenler

Kayıp kayıp ellerinden

Kayıp yıldızların da titrek ışığında

Bir salkımın taneleriydi

Engin muhtevası inancın

Delik deşik yüreklerin de na’şı elbet

Bükülen hecelerde

Yüzü mihraba dönük bir vaveyla

Israrla severken ve anarken maziyi

Anın yanılgısında umut biriktiren sefil şair.

 

Zanlar tutkulu;

Ziller şen şakrak;

Zamiri öznenin yüklemine muhtaç:

Kayrasında aşkın

Sevdalı kalem çöreklenen hüzünle

Sevip neşelendi ansızın

Yükünü devşirip dünün kabrinde

Yüz bulduğu kimse

Sevgisi hacizli yürek sesinde

Nakaratlar dolup taştı aşkla.

 

Şahikanın kısık gözleri

Makberin yankısında ölümlü izdivacı

Yürekten bağlandığı hazin aşkın

Yasına kilitlendi

Kardığı kadar özlemle

Bile bile ulaşılmazlığında düşlerin

Çöktü dizleri yarenin

Yolluk bildiği umudun sarpa saran ahengiyle

Sürüklendi bilinmezin indinde.

 

O nahoş ikrar ki;

Bir fasılda beyhude çöküş

Efkârlı yorganla vicdanın yastığını

Örterken üstünü sözcüklerin

Zehre bandı hüviyetini yasın:

Ne çok yeis bir avazda

Dillenen nidası kayıp surlarında şehrin

Ayyuka çıktı uluması kayıp sırların

Önünü alamadığı o sevecen mabet;

Dillenen binlerce hece

İlla ki şiir olmaya ant içmiş

Ömrün savruk hüznünde

Bir baltaya sap oldu şair kendince

Sevdiği kadar rahmetin engin surelerinde.