Ve i̇nsan gücünü sevgi̇den alirken

Bir batında doğdu şiir ve gece bir avazda da sonlandı hayat.

Düş öbekleri idi ruhun fermanı.

Sessizlik ve yalnızlıksa firakı

Varlığın defolu hücrelerinde saklı acı

Acıdan kasıt:

Sevginin yangın yeri yürek

Yakılan her hasret

Yanan çıra gibi sevginin uzamında saklı ruhun diriliği.

Dinginliği arzulayan

Varlığınsa iz düşümü

Sevgiden geçen yolu kelebeğin

Oysaki bir güne sığmayan verilen fetvayı

Sunmaksa evrene

Cihanın arka bahçesinde saklı özgürlük

Cennetin kapısı ve de hicret.

Mahzun bir gülüş

Bir yakarış

Bir ekin

Bir ritim

Bir yitim addedilen iklim

Doğmakla başlayan serüven

Ölümü hicveden

Sanrılı yolculuk

İtibar etmeden düzene

İhmal etmeden çocukları ve mazlumu

İnkârı ne mümkün?

İfa edebildiğinden öte ima ettiğine yakın duran

Mübalağa etmeden seven

Yürek varsın olsun yangın yeri

İhbar edilesi binlerce dilek

Rabbine yakın insan ve felek

İman gücünde saklı sonsuzluk

Aşkın da hulasası

Çözülmeye dair bir şifre

Kimyası kâinatın

İnsan olmanın meali nasıl ki

Geçiyor sevgiden

İtibar görmese de bir ömür

Telafi edeceği yer illa ki ahret.

Hüzün.

Mevsim.

Huzur.

Hazır ola geçen ruhun sarsılmaz varlığı

Bedense defolu bir arazi

Tek kaçışsa sevgi

İtaat ettiği yüce Rabbi

Ve insan alırken gücünü sevgiden

Son bulmayan bir meydan muhaberesi adeta yaşamak

Yaşatmak da sevgiyi anbean…