Topla düşlerini: kucakla günlerini

Solan gülüşlerime asla aldırma

Dokunulmazlığı vardır hüznümün

Solsa gül yüzüm ne ki sağdıcım madem matem

Yürekleri fukaradır sevdiklerimin

 

Sevilmeyi şerh düşmedim bir ömür asla

Sevgiyi payidar kılacak değil miydi Rabbim ve ettiğim dua?

İklimlerde sektim

Meddücezrinde hayallerin

Nice sıfatı bir bir yendim

Oysaki benim bir adım vardı

Adımladığım ömrün kayrasında yenildiğimse gün gibi aşikâr

 

Hümayunu acıların

Hüküm verenlerden olmadım

Hürmet ettiğimdi evren ve insan

İma yoluyla canım yandığından fazla

İmha edemediğim kini ve karanlığı

Kalp gözümde açan şiirler ne ki?

Demlendiğim kadar hayatta

Derlediğim şiirlerin kalır mı sahi bir izi?

 

Günümdür günden güne verilen her muhtırada kayıtlı

Dünümdür gözümden düşen insanların nefisleri

Ezdiğim kadar döktüğüm yaprakları

Ölgün değildi umudum

Şiar edindiğimse tutkum hayata

Bazen kendime uzak

Yakın kılansa olmadı kendime yakardığım kadar

 

Yalandan sevenlerden olmadım ki

Dayattığımsa umut ve sevgi idi

İklimler devingen

Aşkla hazan nasıl da muteber

Hüznün gıyabında serildiğim minder

Sandığımsa dolu sanmadıklarımla

Sevildiğimi sandığım kadar mutluydum oysa bir ömür

 

Yakın durduğum bahtım

Bazense üzerine serildiğim surlar

Köprü kurmak oldu gayem

Kırılan parçalardan inşa ettiğim dünya

Sevecen bir mağduriyet benim

Mazlum uçuşumla dokunduğum kıble

Hünkârı evrenin hükümranlığında Mevla’mın

Kavuşmak belki de sona

Sonlanacaktır elbet hüznüm

Solan yapraklardan aldım öfkemi

Sığındığım rahmetin bedeli

Varsın olsun yalnızlık payıma düşen