Tembel bir düş’ üm ben: izdiham odaklı mani olamadığım binlerce yetim dize.

‘’Sana bu son mektubu,
Artık senden mektup beklemediğimi söylemek için
yazıyorum Pollyanna
son şiirini yazmaya cesaret edememiş bir şair olarak.’’(Alıntı)

Hicvinde ömrün, çuvaldızı kendime batırdığım…

Hırpani yüreğim merkezi evrenin

Yarım yamalak sevenlerden olmadım hem

Ederi neydi sahi bu iyi niyetimin?

Derinlerde boğulduğum

Bazen bir buldozer gibi hüznün altında ezilip kaldığım.

Dikiş tutmaz benim sözcüklerim

Kanayan imgelerden yana derdim

Dibi gördüğüm defalarca yenildiğim

Kabul görmediğim ne ki, bayım?

İçlendiğim bir şarkıdan fazlası geçer içimden

Geçimsiz ruhum evrenle

Sazımın kopuk tellerinde asılı nice gamlı nota

Not ettiğim günün kürediği

Gecelerin berduş yıldızıyım

Kalemi her aldığımda elime

Ellerimden dökülen sözcüklere bağımlılığım

Bazen açtığım devasa bir parantez

Kuş gibi konduğum

Gölgemle dahi geçinemediğim doğrudur, bayım…

Nice gel-git saklı devasa büyüklüğü yüreğim

Kuş kadar olsa ne ki kapladığı hacmi

Sevgiyi içine çekmedikten sonra ne ki sevmek için için

Yandığım bir ateş

Belki de bindiğim vapurun kaptan köşkünde saklandığım

Terk etmediğim kamaram

Gönlün hutbelerinde saklı nice kavram…

Ütülü bir çiçeğim ben…

Çimen rengi hayallerim

Yırtık esvabımda saklı kurdelem

Na’şımı sakla, sırdaş yüreğimi de koy en tepeye, bayım

Ay ışığında ışıyan gözlerinden sor beni uyuyan mehtabın

Kazık kakmayacağım elbet dünyaya

Varsın hülyalarımla anın beni

Ar bildiğimdir alnımdaki beyazlık

An bildiğimdir kaleme dokunduğum kadar nasıl da mutluluğa hasret

Tıpası kayıp bu mektubun

Tırnaklarımla kazıdığım şiirdir bilindik mezarım

İfası varla yok arası

İmanı sırdaş bir iklimde saklı

İtibar ettiğimse aşka ve namusa

Gölgelerden arınmış bir yolum ben…

Yol yordam bilmeden yaşayanlara sözüm:

Akçem kayıp

Gözlerim aydınlık

Nazlı yüreğimden dökülen her hece

Hicreti yüreğin kayıp bildiğim bir imleç belki de

İhbar ettiğim iç sesim

Namı da alıp yürümüşken yalnızlığımın

Varsın tefe koysunlar beni, bayım

Beyhude bir gülüş değil hem yüzümden düşen

Ay yüzlü bir gecede saklı maruzatım

Yıldız olmayı istememiştim hem ben…

Çiçek olduğum doğrudur

Doğrulamadığım değil lakin doğru bildiklerim…

Her yanım çizik içinde

Düz duvara dahi tırmanırım ben

İndinde sevginin

Bilmem de meali nedir sözcüklerin

Yüz görümü bir şiirden hallice

Unutulmayı talep ediyorum bayım

Aymazlığı gönlün

Fırtınada sönen mum gibi

Bilemezler de içimdeki dinmeyen yangını…