Card image cap
Sirdaşim

Kelamın nezdinde göğe konduğumu unut, Rabbim

Aslında azat edilmeyi umut ettiğim bir dilekten öte

İçimdeki yeknesak hüznü ihbarımdır evrene

Mavili yokuşların sedefli sessizliğinde

İçimden dökülenleri toplama telaşıyla

Sana koştuğumu bil, Rabbim.

 

Bir katre dahi isyan saklı değil içimde

Lakin önceme öfkeliyim

İçimdeki dirliği katleden evrene değil sitemim.

Sunumunda kaderin

Kendi halinde bir rüzgâr olmaktan öte

Tutulduğum fırtınada serptim hüznümü eksene

Sonra nidalar soludum

Sonra defalarca soldum

İnhisarında yalnızlığın

Bir sarkıta denk düştüm içime damlayan yaşın değil

Sevginin çetelesini tuttum her daim.

 

Sevgiydi öznem

Sevilebilmeyi beceremeyen bir yosun gibi

Denizde kaybolan bir damladan öte

Dalgalarıma mahcup düştüm

Huzur dilerken hep yenik düştüm acıya

Aşkın esefini yüklendim

Sevdim hep sevdim delice

Elbet sessizce dua ettim tüm sevdiklerime

Yalnızlığın bekasıymış meğer şiirler

Şiirlerin tünediği içimdeki sefil mevsim

Kibirli bir ruhum da olmadı bir ömür

Sadece uzaktan dokundum evrene…

 

Bir tutam tuz atan rahmetin gizinde

Ağladım ve güldüm içimden geldiğince

Sevmeyi bildim hep

Bildirdim de yan gelip yatan kibirli evrene.

Dalkavukları olmadı hayallerimin

Dallandık budaklandı sonra düşlerim

Ne ihanet ettim insanlığa

Ne de ihya ettim sevdiğim kadar

Sarıp sarmalanmalıydım bir ucundan tuttuğum

Şu eksenin hatırına.

 

Minnet etmediğim kadar

Merhamet ettiğim hüzün yüklü sözcüklerimden taşan

Ne çok fısıltı bazense nida

Sökün eden geçmişin kalmadı da tek tuğlası

Derken hibe ettim öncemi

Ve kimse bir yürekten diğerine hicret eden

Titremeden sevdim elemi.

Özneme sadık yüklemde ise saklı emir kipleri

Bense illa ki emir kipi evrenin

Bir Huda’m bir hülyalarım

Erebildiğim kadar en uzağa

Yakınımda olanlar mıydı hep uzak kalan bana?

 

Eklem yerleri kanarken gecenin

Şiiri kurdum sevgiye

Sevgiyi unutanlara tek sitem dahi etmeden

Hani olur de çekip giderim bir gün

Sensin, sadece sen:

Emanet ettiğim benliğim ve tüm sevdiklerim

Sevebildiğimden de fazlası varmış meğer

Eğreti sevenlere de minnet etmeden

Minvali ömrün

Belli ki hep de aşkmış öykündüğüm

Ve yazılmalı mezar taşıma neden anlaşılmadığım.

 

Anlam olmaktı tek derdim

Sırdaşım sen ve kalemim

Layığıyla yaşamak ve yaşatmaksa hayallerimi

Bilinmek sadece senin nezdinde

Başım gözüm üstüne Rabbim

Affet günahlarımı ki

Çok geç sevmişken kendimi.