İklimsizim bu gece: sözcükler bir batında açıp soluyor bense fermanımı yazıp sonlansın istiyorum acıların ve ben içimi açamadığım kadar solgun ve s/üzgün yüzümle sadece Rabbime b/akıyorum: ölümü irdeleyen ne varsa kalsın gerimde ve artık gerisin geri gitmeyeyim hüzün denen bu sakıncalı dehlizde.

 

 

 

Gecesizim ve yalnız içimde berduş bir iklim

Göğün sarnıcı yalnızlığım

Kök hücremde asılı bir sicim

Deşip içimi yerleştiriyorum

Bir yerleşke ise aradığım

Arayıp bulamadığım

Safi hüzün ve sefil yürek

Kördüğüm olmanın nesi kötü nesi iyi?

İyileşmeyen yaralarım var

Bense emrine amadeyim evrenin

Göğün kubbesi en çok da sessizliğin hutbesi

Kavrayamadığım duygular var

Yüreğimdeki kırıklar da kaynamadı

Bir imge olmayı istemiyorum artık insanların gözünde

 

İhraç edemediğim kadar yüklü duygularım

Yüksündüğümden değil

Yoksunluğumdan hiç değil

Yükte hafif pahada ağır benim yürek sızım

Kimliğimin söküklerinde saklı alın yazım

Armağan edeceğim tek olumlu duygum yok

Yarınlardan uzak ve kendime tuzak evhamlarım

Ölümse minvalim

Özgün bir yalnızlıksa kendime sitemim

Öldürücü darbelere ihtiyacım var

Hala sağ kalmanın bedelidir çektiklerim

 

Seferisiyim müzmin hüznün

Seyyah gölgem ve solgun yüzüm

Yüz görümü olmaya ne hacet?

Yüz vermediğim kadar yüz de bulamadığım tek gerçek

Şiirse acıma namzet

Sefilce yürüyorum içimde saklı olası hicret

Kefilim dünüme

Kâfi şekilde doludur yüreğimin küresi

Kürediğim kadar arkamı önümü

Ön söz bildiğim neyse kalmadı tek sözüm

İnfilak eder etmez sancılandı gökyüzü

Aşkın şiarı sustu

Yalnızlığın şair ruhu göçtü göçeli

Göçemediğim bir yeryüzü

 

Geçimsiz insan nesli ve şeceresi

Ölümüne sevdiğim tek insan

Annemle doğup annemle ölmeliyim

İklimlerden sızı

İkilem yüklü sözcüklerdin sızdığı

Bir zaman aralığı

Gecenin perçemine değdi değeli bitimsiz acılarım

Göçmen kuşları kıskandığım tek doğru

Göç mevsimi geçti geçeli öcünü aldığım kadar yalnızlığın

Hibe ettiğim varsa yoksa mazi

 

Asi ruhum ve tevazu yüklü minval

Annemle soluduğum hava ve nefes

Nefsimden ayrı yaşadığıma kani yüce Mevla

Bir huzursa peşine düştüğüm

Yüzümden düşen bin parça ile sürtüştüğüm

Gecenin feri söndü sönecek

Bir iklimse içimde saklı

Bir de nemalandığım mazi

Öykündüğüm dünüm ve her mutlu günüm

Kayıtlı elbet defteri kebirinde mevsimin

Kaybolmaya yüz tutan çehrem ve yaralı doğam

Doğdum doğalı

Saydığım şafağın da yok haddi hesabı