Düşler topla düşler

Düştüğüm çukurlarda saklı tuttuğum menzil kadar

Kararan göğün hikmeti

Ve o hummalı çırpınışı yüreğin

Mevsimlerden bir diğerine sektiğim

Aralık’ın aralık kapısı

Güneşi neşrettiğim mazinin meali

Gözümü sakındığım kadar

Düştüğüm gözden aşikâr

Ümmeti bu asil sevginin

Yankısı duyulmadı gitti yedi tepeli şehrin

Hazan, güfte:

Hüzün bestem

Endamlı yalnızlığım saklı sinemde dua

Yüreğimde nice rüya

Bir bitim addedilen ömür

Geviş getiren zalim

İdrak ettiğim kadar imha edemediğim

Kordan kör heceler

Depreşen mevsimin kırık sarkacı

Varsa yoksa İlahi Adalet hükmeder

Beklemedeyim

Bakaya kaldığım aşikâr

Buhran yüklü olsa ne ki mevsimlerden lafügüzaf

Hatmi çiçeği

Esen yelin nesri

Şiirlerle diktiğim söküklerime

Nazar eden sükûnet dilendiğim kadar

Evrende saklı bir rüzgâr misali

Meylettiğim yer gök

Deva bulduğum nice duayı saklı tutan yürek

Ve eşkâlim istismar edilmişken

Emsalsiz bir acıya yoğrulan yürek kıblem

Bahtım ve bedbaht olduğum kadar

Yalnızlığın yanık türküsüdür

Ucu yanık mektubumdan nasıl da kan damlar.

Hizaya gelmek bilmedi isyankâr

Rengi de yok ölümün kavuşmayı dilediğim kadar kaderin

Güncesi bir şiir

Bir şiirden ötesi elbet sadece Rabbim bilir

Güneşim

Neşrim

Naçizane sevgim

İsyanım iblise

Sirenleri duyulmaz oldu seferi yüreğin

Makul olansa yaşamak

Ölümle pekişen acılarım

Mubah olansa beklemek

Sabrımla şükrümle tutuklu kaldığım kadarım

Bir katarsis ise hayat

Dermanı bilinmezde saklı

Bir kuvöz ise mabedim

İstimlak edildi edileli

Yüreğe kırmızı kilimi serdiğim

Elbet muhatabım sonsuzluk

Ruhun rücu ettiği

Muadilimse keder

Yolum hüzünle kesişti kesişeli

Bir nüfuzum yok işte

Bir de resmi belgem

Aşkı ihbar ettiğim kolluk kuvveti

Eşkâli mademki verildi

İhya edilesi şu cihan

İfa edilesi kelam

İrtifa kaybeden neyse

Kimliği saklıdır kaderin nezdinde

Koyudan gözleri kederin

Esefle sitem eden zalimin nefreti

Sevgiyi de yıktılar bir bir elleri ile

Zehir edildi edileli hayatın teninde saklı bir hadise

Kaygan ve vakur

Bazen yaralı bazense nefret kusan gâvur

Sevdadır menşei oysa ömrün saklı tuttuğu kadar

Meczup yüreğin infilakı

Bir düş meclisinde verildi karar

Elbet gerçeği ömrün

Gerildiği kadar vücut dili hüzne gömülü

Bir veryansın bazen

Bazense katıksız hak ihlali

Nesri sevginin neşrettiğim bir şiirin daha meali

Varsa yoksa beklemede şair

İmgelerin aralıksız tebessüm ettiği

Bir ömürlük koşu ki bu:

Buğrası gönlün

Yakardığı kadar beşer meftun Rabbine

İlahi Ateşin tek kıvılcımı yeter bile

Yeryüzünde yaşadığım kabir azabını yok etmeye

Mademki yoktan var etti Mevla

Var olmanın da hikmeti

Elbet sevgi saklı yüreklerin ümmetinde

Aşkın da özlem ile izdivacı

Nasıl ki vakit varken yol yakınken

Tek arzum kavuşmak Rabbime

Ve kadere duyduğum şükür ölümü erteleyen