Card image cap
Şi̇i̇rlerde saklidir hi̇kayem

Her düşün öyküsü ayrı yazılırdı aslında saatin akrebi ve yelkovanı bile ayrı düşmüşken birbirinden, sefil bir şiirin gölgesine sığınıp da haykıracaktım ve feryat figan içine düşülesi her aşkın tuzağına tutuklu bir ferman olmaktan mı ödün verecektim? Bu yüzden önce sevdim sonra sustum ve yazdım ve herkes beni yasta bildi oysaki niyazımdı sevmek ve yazmak en sonunda kendime ulaştığım sefil mabedin de çıkış kapısında bekliyordu beni kalem ve felek…

 

 

 

Uzamında göğün konduğum bir durak

Her rahmete odaklı bir asalet

Suskunluğun nazarında

Pekişen sözcüklerle pişen ruhum

Aslında hem ham hem de nazlıydım bir ömür.

Solumda saklı bilinmez ve keramet

Sağdıcı elbet sağ ayağım ve Besmele

Bir de firar edemediğim hazan bahçesi

Hüsrana sırılsıklam âşık bir fani

Beylik cümleler de değildi hani tek mazereti.

 

Bir komplimandı buluta dayalı başım

Bir isyandı dünde kalan tövbemin mimarı

Töhmet altında mı kaldığım?

Ne olurdu ki beni bildikten sonra Rabbim?

Azıcık çamurla da siyahlaşmadı tenim ve tinim

Titrimse hoş görü bazen sitem

Azıcık da huysuz neferiyim bilinmezin

Bilindik hiçbir söyleme de denk düşmediğim

Ta ezelden.

 

Rütbem kayıtlıdır dünümde

Hem askeriyim yerin göğün

Hem de nöbete durduğum gün ve gece

Sahi, neyin ihbarıdır buncası?

Sözcükler kasvetli bohçamdan

Firar eden derdim tasam

Yine de mutluluk geçer içimden

Ne zamanki çapkın rüzgâr yalasa yüzümü

Alnımın akında açan bir çiçek belki de nilüfer

Gel gör ki;

Yediverenlere ulaşmak kalemin muradı.

 

Öyküm ve ölü günlüğüm

İşte yeniden doğdum:

Şiire gömüldüğüm

Her vakit dirildiğim

Diri bilinen aslında içimdeki coşkunun öznesi

Dirhem dirhem inşa ettim ben bunca şiiri

Şiirden öte sarmalında hidayetin

Şiirler tüttüren bir baca gibi

Kapıdan kovduğum her imge

Düşerken başıma bacadan

Belki İstanbul’un neferidir yürekte saklı gizem

Aşkın endamında eteğimden dökülen.

 

Hoyrattır rüzgâr bir de fıtratım

Gülmekten zarar gelmez elbet lakin

Sönmez de içimdeki ateşin efkârı

Belki de bu yüzdendir yarına ve umuda duyduğum

Özlem.

En basitinden saydığım sondan başa

Hala başlayamadığım bir masaldan

Firar eden kayıp öznem.

 

Miladı, devinen ve delen her acı

Kaybolan mazinin sağdıcı

Bunca düşün melankolisine yağar da yağarım

Göklere yerlere sığmaz da

Şiirlere banarım hüsranı

Söner ya da sönmez bu coşku

Gel gör ki bilinmez yarının ufku

Devasa bir rahmette saklı

İcat ettiğim sefil içimdeki düzen

Yâd ettiğim dün ve her öğreti

Neşeli bir semazen gibi dönendiğim

Her acıdan bile pay çıkarıp olabiliyorsam mutlu.

 

Varsın tefe koysun beni tüm evren

Lakin hep de sırdaşım Rabbime sadık bir nefer

Layığı ile yaşamak ve sevmekle iştigal

Azıcık da aklı evvel bir nazarla

Tutuşan eteklerim

Tavaf ettiğim bunca duygu ve mevsim

Savrulan bir yapraktan da kimseye gelmez zarar

Miadı dolana kadar ömrün

Mizacıma yatkın her şiirde saklıdır hikâyem.