‘’İnsan hayatı bir şiire benzer

Bir başı, bir sonu vardır

Ama bir bütün değildir

Belki tamamlanır…

Şiir de bir hayata benzer, belki tamamlanır!’’(Goethe)

 

 

Düş salkımları, bayım:

Ben düşbaz bir rüzgârım

Aşkın matemi ile örülü düşlerim

Bir yitimim ben bir yakamoz bir çığlık

Ve çıplaktır ruhum

Üstü örülü mabedim ve mahremim

Görücü usulüyle başını b/ağladım ben şiirlerimin.

 

Gecenin bir yarısı deştiğim yürek

Günde saklı bir kaos ve töhmet

Sözcükler ne yalan ne gerçek

Hayallerle içli dışlı geçen hayat

Sancılı bir oluşum

Firakı yıldızların

Gün mizaçlı bir yalnızım ben

Yâd edilesi mazinin ihbarı güne

Günde saklı coşkunun yarına dönük yüzü

Yüz göz olduğum duygu akvaryumu

Sudan çıkmış balık gibiyim

Ne zamanki şiir okumasam şiir yazmasam.

 

Al yazmam yok benim

Aktır elbet alnım

Ar damarım ve arz ettiğim

Talep görür görmez sevgim

Göstermelik değildir gülücüklerim

Bir o kadar devasa bir hüzün

Martaval okuyanlara cevabım.

 

Elbet şiirde saklıyım ben bayım

Elbet şiirler evrende her zerreden

Dökülen duygulardır

Yalansız riyasız bir sunumu.

Göz ardı etmiş olsam bile şiiri öncemde

Şiir ırmağında yüzmüşüm ben bir ömür habersiz

Yazdığımdan,

Kıtalar aştığım,

Şiir yüklü mizacım ve yüzüm

Yüz vermezken kendime

Yüz göz oldum içimdeki çocukla.

 

Hem anneyim hem evlat

Hem öğrenci hem öğretmen

Hem doluyum hem boş

Başa aldığım hikâyem

Bazense elim boş döndüğüm

Gecenin ıssızlığında uyuyup kalmışsam

Yazmadığım ne ise girer düşüme

Düş gördüğümü sanırım ben kalemi elime aldığımda

Kalender sözcüklerim ve mihrabım

Yaşar benimle

Yaşattığım duygular bir okyanus

Yasadığım yıllar yanlışsız olsaydı keşke

Hatalarımdan ders almadığım gibi

Aşka düştüm ben ansızın bayım

Aş erdiğim bir şiir bir hikâyeydi oysa

Yarıladığım ömür ne ki

Yeşeren umudun yanında?