Card image cap
Şi̇i̇r olmaya namzet

‘’Filler mezarlığında fil ölüleri

Ve belki birkaç da şiir bulursunuz

Ki o şiirler kendi ölümlerini sezen

Birer kuğuydular kuytu sularda.’’

(Ahmet Telli)

 

 

 

Ayracı olmalı ömrün ölü ve ölümlü şairler

Aklına mukayyet iken gazap ve afak

Aşkın da hacminden taşan bir buğu

Sonun izbeleri.

 

Sanrılı yürekler cumhuriyeti, azizim

Demem o ki;

Ben yoğum bu şiirde bir ikindi v/akti de

Ayrı düştüğüm mealinden yorgun fıtratın

İzahı da yok düşlerimin

Her uyandığımda kan ter içinde

Belli ki delişmen yüreğin de firarı gün ve gece

Cebelleştiğim ömür ve ölüm

İki yakası bir araya gelmedi gitti külliyemin

Hani şeytan azapta gerek, diyenlerin emeli iken

Düşkünlüğümüz hasrete.

 

Özümsediğim kadar da süzüldüm;

Ölümü dillendirirken

Ömrü de teğet geçti yüreğin menkıbeleri

Bir soluk düşte düşe kalka

Bir yangına dönüşen ruhumda

Sözcükler cirit ata ata…

 

Gıyabında restleştim de mevkiimde sonlanan

Her görevi şiar edinmişken

Belki de tezahürü yürek sesinin

Kapışan iblisle yeisin de tekelinde bir im

Aşka kazık kakan her aykırı hünkârı

Ayrışan günle geceyi de şaibeli bir fısıltıyla

Yakama diktiğimin de mealiydi

Haykırdığım heceler

Kekelerken zaman zaman

Şiir olmaya namzet mi dersin ülküm?

Bir de ufkum şerh düşüp de maziye

Göreceli bir ihanet ile

Kendime sapladığım o çuvaldızı

Her hengâmede ayrı soluklandığım

Yandığım közünde utkun

Bir iğne iplikle kendimi diktiğim şerden kaçıp da

Hayra yorduğum her zulmü

Hicvederken şiirlerde

Görüp göreceğim ne mi kaldı?

Demenin de yok işte tek bir yanıtı.

 

Ve şimdi gidiyorum geceyi de sırtlanıp

Varsın vurulayım sırtımdan

Yeter ki bağrımda olmasın tek yanık.

Hatmettiğim her gizemde kayıtlı dünüm madem

Göğün devindiği o matemde mi saklı dünüm?

Yarına Allah kerim, mirim

Günümle avunduğum

Belki de bir sabinin nefesinde

Nefsimi öldürüp hatmettiğim…

 

Her inilti kopan b/ağrımdan

Sonlanmaya çeyrek kala

Yana yakıla yazdığım her satır aşk ile

Ve aşkın niyetine atıp da tuttuğum bir bumerang

Dönüp de menzile giren her yürek

Aslında delişmen benliğimle

Konduğum bir pervaz

Yârin ellerinden olsun ölüm yeter ki.