Card image cap
Sevmelere doyamadim



Renklerin karmaşasında uzandım ağacın gölgesinde sonra da başım uzadı derken erdim arşın en derinine.

 

 

 

 

Rüzgârdı yüreğimin çapağını dağıtan.

Aşktı yerli yersiz ağlatan.

Bir tebessüm diledim ve dillendim ve dilendim

Aşktı mahzun kuşu ruhumun ve yalnızlığın da sağdıcı

Öznesiz bir günün de tutulan nutku.

 

Resmi yoktu dünümün

Günümü övdüm tüm gücümle

Başımda bir dönme ki

Biliyordum oysa semazen yüreğimle

Dönendiğim afaki yolun ta başında.

 

Rengimi çaldılar

Sonra hayallerimi.

Resmi yoktu acının ve güftesi

Ben de şiir belledim hayatı

Şiir belledim yeri göğü

Donan kanımda yüzen imgeler

Sırıtan bir resimdi peşine düştüğüm

Ve ithamla saygımla sevip yüreğime soktuğum

Her insandı başımın tacı

Kanasa da yüreğim kandırmadım

Kandım her söze

Mimlendim bir ömür boyu

Sevip de sevildiğime kani

Ah, nasıl da y/anıldım hem de içi dışı bir bildiğim

Her kimse.

 

Gocunmadım lakin sevmekten

Korkmadım da

Serildim evrene derken şiire

Sarmalında hidayetin

Bir koşu sevdim artık her kimse

Koşuşan yüreğimde

Şatafatlı yalnızlığıma milyonlarca ağıt yaktım

Şiir derledim şiir biçtim

İlla ki aşkı ve sevgiyi içtim.

 

Rengim neydi sahi?

Elbet pembeleşen ruhum ve yüzüm

Beyazdı şükür alın izim

Meylettiğim güzel Rabbim

Ah, bir de koruk düşlerim.

 

Dilemması ömrün sevdalandığım

Yüreğin kozu ve kozası

Sevgiyle ve umutla tüm kâinat

Boyadığım.

 

İçim dardı bazen

Sevdim ve genişledi ruhum

Dara düştüm zaman zaman

Yetişen Rabbim ve gönül izim.

Resmi yoktu acının

Olmayan açıları sığdırdım pencere

Asla da sığ değildim hem olamazdım

Sağ kaldığım kadar sağımda Besmele

Sol yanım hepten vurgun.

 

Bazen kurşun ağırlığında mevsim

Temsil ettiğim güzellikler

Elden geldiğince yanıp estiğim

Akla zarardı ama

Acılarla beslendim

Daha çok sevdim akabinde

Elimden uçan Ebabil kuşları

Sırıtan üç beş çehre

Neydi ki niyetleri?

 

Sevdim hep sevdim

Sonsuzluktu baş koyduğum

Bir ruhum bir de kalemim

Şiir idi mizacım

Ah, şiir olmak ne güzeldi.

Rengim çıktı ortaya

Azıcık kararan içimle

Kuştum dünyaya.

 

Acıyı da sevdim hüznü de

Umudun b/eşiğinde

Tıngır mıngır yüreğim

Atıfta bulunduğum nice duygu ve ikbalim

Sezen de vardı sızan da

Sızlansam da resmettim yüreğimi

Azıcık huysuz bazen nahoş bir esinti

Bendim bu en baştan

İçim dışım bir katıksız sevdiğim

Hem de yorulduğum onca telaştan.

 

Kimi idi sırra kadem basan

Sır verdim dostum hem söylemedi de dostuna

Rahmetin kendisi idi evren ve mevsim

Aşkı giyindim ve kuşandım

Soluksuz yaşadım hem de yazdım

Yazgıma razı

Afaki olan hangi duyguysa bariz bendim

Sevmelere doyamadım

Ama en çok Rabbimi.