Card image cap
Sevgi̇ni̇n pi̇ri̇ olsam ne fayda?




Şimdi satırlar bahşedilebilir

Ve çamurlu ayaklarında

İçimde oynayan çocuktan

Lekeler de kalabilir yazdığım her şiirde

Bir de dünümden

Çaldığım her ninniyi armağan ederim

Ölü ve yaşayan tüm çocuklara

Mevsimin kilinden sarıp sarmalanan

Açıkta olmayan yaralarıma da

Değerken nuru yalnızlığın,

İlahi bir maruzatla yakın durduğum Mevla’m da

Sormazken neden, diye

Dikerim bakışlarımı göğün en tepesine.

 

Sürerim akabinde sefasını

İçimde büklüm büklüm büyüyen hüznün

Ansızın bir martaval dillenir de

Kırılır direncim hani:

Yok olurum

Zaten varlığımla neye çare oldum ki?

Sessizliğin kamburunda hür bir mavi;

Aşkın ikbalinde

Yorgun yüreklerin na’şı da serilmişken iklimde

Büyütmediğim ne mi kaldı gözümde?

 

Seferi bir özlem

Lakayt gölgeler

Bir de firar eden tümden gelen coşku

Kapıştığım kendimle günbegün

Sararıp solsa keşke verilen her yanlış hüküm.

 

Bir beyit kadar uzun ömür

Ve bir o kadar kısa:

Nasıl sığar ki sayfalara ve resimlere?

Boyumu aşan hayatın muadili

Yoksa seyyah bir yıldız mıydım da

Söndü gitti ansızın renklerin feri?

Edimlerde saklı tutuşan her gölge

Lakin firar etti her biri

Ne zamanki dokunsam hissetmediğim tenine.

 

Koyu çok koyu gözleri gecenin

Piri olsam sevginin ne fayda?

Varlığım mıdır tek çare bunca belirsizliğe?

Her nöbet sancılı

Her felaket yankılı

Her izbede saklı

Aşkın firarı

Serildiğim kadar da sezinlediğim

Elbet vardır bir hikmeti

Yandığıma biat her açmazın

Süre gelen ve uçuşan

Saçlarında sönük mevsimin

Mutluyum da öldürdüğüm nefsimin ardından.