Bir taslak mıydı bu aşk?

Büyüdüğü kadar gözlerinde efkârın

Büyüttüğü ne ki küçülen duyguların

İhtişamında serili iken şiir ve şair.

Balmumundan heykelleri evrenin

Bir parmak bal çalmışken ağzına aşkın

Künyesi kayıptı şiirin

Şairinse devasa yüreği kilitli artık

Atık ruhlardan kalan geride

Artık yılın bahşettiği imkânsızlık ve de

Şiar edinmiş bir kez yalnızlığı gök kubbe

 

Seferi göçler

Lehim edilen duygular ve gel geç aşklar

Yareni yüreğin

Yâd edilesi mazinin

Yakuttan gözleri aşkın

Kıyısına vurmuşken ömrün

Kıyamet öncesi sessizlik

Kopan gürültü ne ki sessizliğe şerh düşülesi

Bir an bir gün bir ömür

Sefasını süremediğimiz değil

Cefayı yüklendiğimiz

Asla da vazgeçmediğimiz kadar

 

Efkârın illet sesi

Aşkın melankolik gölgesi

Sancılı bir var oluş

Kıblesinde saklı o d/okunuş

Elbet kelebek ömürlü sevgiler değildi geçtiğimiz yol

Geçinemediğimiz belki de nefsimiz

Soluksuz kalana kadar hicap edindiğimiz

Yoksun kılınan ömür ve yürek

Ve didiklerken şair toprağı

İçine gömülü yalnızlığı

Bahşeden nasıl ki Rabbi

Ve işte yine kimsesizliğini dindiren

İlahi Aşkın rüzgârı

 

Aşina idi gözleri

Şairin düştüğü kadar gözünden bunca yaşı ve yası

Kurulayan nice mucize

Bir tantana idi ki evren

Talim ettiği sevgi ve düzenden

Ayrı düşmediği

Ayan beyan sevginin meali

Derken bir şiir ve bir tane daha

Tevafuk yüklü zamanın tenine serili binlerce dize

Dizleri boşalırken zamanın

Mekânı terk ettiği değildi yalan

 

Konup konacağı en yüksek rakım

Ne de olsa İlahi Aşkın çağrısı

Azat edilesi yüreğin bitimsiz ağrısı

Nemrut Dağı ne ki Kaf dağında saklı

Nice insan nidası

Eksilmeyen canhıraş gölgeler

Vakurdu şair ve dokunulmazlığını ilan ettiği

Varsa yoksa ibaresi

Sevginin tüm evrene mal ettiği

 

Lakin yetmedi yetmeyecekti

Aşikâr olan sonsuzluğun hutbesi

Nazı niyazı

Sonlanmazken şairin cebinden dökülen nice kelimesi

Yar bildiği güzel Rabbi

Tevazu yüklü yüreğinin de tek sahibi

Ezelden ebediye emsalsiz gücün salınımında

Şiar edilesi

Hidayetin güncesi

Adımlarken ve anarken adını aşkın

Elbet yazmaya doyamadığı güftesi

Nasıl ki

Aşktı adı iken elbet kainatın da bestesi…