Düşlerim miskin ve dağınık

Sözcüklerse giriftinde belirsizliğin sulu sepken ruhum

Dik yakalı bir şiirden öte

Dilemması günün öfke ile doğrulduğum gün bitiminde

 

Sedeften ruhumu alaşağı eden mevsimin ibresinde

Saklı bir rüzgârgülüyüm

Esintinin rahmet

Varlığımın hezimet yüklü iç çekişi

Afrası tafrası mevsimin

Devasa bir zincirle kuşandığım

Elbet uçuşan etekleri

İlham perimin kayıtsız bir gülücüğe teslimiyetim

En çok da içimdeki ölü şen çocuğa özlemim

 

Yanan ateş

Yardığım güneş

Nice yıldızı kırptığım güneşin emaresi

Mevsimin himayesi

Elbet dağınık saçlarımla konduğum rüzgârgülü

 

Mevsimin bakiyesi özlem

Meali yok artık hislerimin

Mizacımda yanık bir türkü eşlik eden

Beti benzi sararmış varlığımın

Hiçbir önem arz etmeyen

 

Kukuletam kayıp sindiğim

Mutluluk ırak ne olduğunu unuttuğum

Gökte devasa bir sarkaç

Zamanı uyuttuğum

Meskenim belirsiz diye

Mecalim yitik

Kimsesizliğimle dalga geçen

Rüzgârgülü

 

Bir gül olsam ne ki?

Solup gittim bir kere bahtımda

Tahtımda saklı sevgiyi huzuru çalanların uğruna

Uğradığım son durak

Kaybolmanın ta kendisi

Irak kaldığım kadar mazimden

Andaki mevcudiyetim beni benden eden

Yarınlarsa devasa bir ünleme eşlik eden

Bilinmezin sırlarında vakıfım kimsesizliğime

Ait olduğum ne ki rüzgârgülünün öfkesi yanımda

Solgun ruhumdan taşan beyitler

Hali hazırda yokluğum yoksunluğum

İçimde kalan son ukdenin hatırına

Yazdım bu şiiri

Öznemle özlem giderdiğim sözüm ona…