Bir hayal torban var senin, sevgili şair sen ki; yüreğinin tek ırkıdır şiir ve maviden mintanın geceye peyderpey sunduğun duyguların ah, bir de aşk yalamaz mı yüzünü…

 

 

 

Sözcüklerim var çıtkırıldım yüreğimin hükmettiği

Aşka nazire yapan gecenin ferinde saklı bir teori

Olsa olsa yalnızlığın ölçüsüzlüğüdür giyindiğim

Gerisin geri gider ayaklarım ne zamanki

Kalem gelmese dile.

 

Hüzün üst geçididir yüreğin

Kapış kapış duygular ve maralı aşkın koyu gözlerinde

Tüten duman sihirli bir elmişçesine

Paşabahçe vapurunun istilası

Günden geceye sektiğim bir dalga boyu

Aşüfte sessizlik ve geniş ölçekli pencere

Devasa kanatları ile arzı endam eden evin yeni müdavimi

Asi/l ve hoyrat martı

İçtiği kadar suyu eşeler toprağı

Vatanı İstanbul güzergâhı deniz olsa bile

Sokağı ve bizim evi mesken tuttu yılların deniz kuşu

Akça pakça tüyleri ile gözleri ihya etti geceye dair

Bir sızıdan önce içtiği damlalarca su

Ruhuna rahmet okudu tüm ölü kuşların

Ölümsüzlüğe nazire eden kanat çırpışları ve tevekkül yüklü

Gözleri ise artık yatıya kalan bir misafirdir o.

 

Pencerenin titrine yakışır bir açı

Acılarımı törpüleyen kuşun delici bakışları

Mihrabı yeryüzünün

Çoktan dolmuş miadı seslerin

İhya eden doğayı

İhbar eden Rabbine insanların sadakat dolu varlığını

İnzivada geçen yıllarım ve kuş bakışı

Seyrettiğim hayatın meali olsa olsa sevgi

Ve tek dileği

İçinden geçen insanın hırpani varlığı ile

Teyakkuzda geçen ömrü delip geçen o nidası kuş cenneti

 

Doğanın da mimarisi elbet Tanrı

Ve ağaçların köküne su veren

Yoktan var eden

Aşkla büyüyen inancı yüreklere bahşeden

Arzı endam eden ilhama rıza gösteren

Sevecen yürek iklimim

Aşkı ve umudu şiar edindiğim

Konan pencereye aslında inancın fıtratı ile

Şekillenen duygular

Haz etmekse yaşamaktan sevmeli de tüm canlıları

Bir martıdan çok fazla yüreği ihya eden,

İlahi Aşkın kudreti ve merhameti

İnsan olmanın ta kendisi

Sevgiyle dokunmak evrene

Bilip bilmeden iyiliği vazife edinmek

Allah rızası için yaşamaktan var mı ötesi…