Hangi renkti umut elbet aşina olduğum kadar sevginin hasılatı idi yaşama sevincimi ve coşkumu sunduğum şu yaldızlı yolda acılarımı hatta sakarlıklarımı dahi çok sevdim elbet beni bana sunan güzel Rabbim ve mutabık kaldığım güzel insanları saklı tutarken dualarımda…

 

 

 

Sözcüklerim ne cafcaflı ne sitemkâr

Aşkı kürediğim ömrün de tezahüratı iken şiirler

Kıblemde saklı aşk ve yas mevsimi.

Delişmen yüreğimde saklı nice hatıra

Beni bana sunan ne ise

Yeter ki kabul göreyim Allah katında.

 

Cereyan eden bir duygu ki umut:

Ölümü irdeleyen karanlığın tekelinde asılı kalsam da

Elbet rengim de coşkum da pembe

Muradım mavi ve de:

Bense asi/l bir rüzgâr olmanın verdiği hızla

Bazen esip gürlerken içimdeki yetime.

 

Bazen tek kıvılcıma hasret

İlahi Ateşin sıcaklığında kemale ererken

Yalnızlığım da izafi

Ne de olsa yüreğimde saklı nice tezahürü evrenin

Sevgiyle dokuduğum şu teninde ömrün

Rengimle müdahil olduğum bir zümre ki

İnsanlığın ve sevginin tekelinde

Solmadan yaşadığım kadar

Sönmeyen coşkuma eşlik eden her duygu

Kalemin de g/izinde gelip geçerken ömür.

 

Nazenin bir fısıltı

Az evvel doldu kıbleme

Münafık gölgelerden uzağa kaçmama vesile

Elbet aşkın şakıdığı şu karanlığı dahi

Delen bir ses bir türkü

Umudun frekansı ile eşleşen ümidi

Saçaklarından hayatın

Yenilediğim, yinelediğim miski amber

Sefasını sürdüğüm mevsimin ve kalemin

Elbet aşk ve coşku nasıl da aşikâr.

 

Künyemdeki ismim

Sedef kakmalı yüreğimden taşan deli mevsim

Müspet bir ruhsa kazıdığım

Hece hece yanılsam da kimi zaman

Varsın ihya olsun dünya ve insan

Kandırmadığım kadar kazdığım iğneyle o kuyu

İçine düşülesi şu şaşkın ruhu

Güncelleyen her şiirde

Tebessüm ehli mizacımda saklı elbet

Koştuğum umutla

Serpildiğim ufku

Yaşanır kılan Mevla’mın izniyle

Müteşekkirim kadere…