Card image cap
Kalemden bozma dünyam

‘’Kendime bazen sen diyorum sen üzerine alınma.’’

(Ahmet E. Başaran)

 

 

 

Yanık kanatlarında ölümden dönen yüzümde

Gergefin isyanı

Gergin teninde lanetin

Aşkla aklını bozam lanetli mavi.

 

Şüheda düşlerin efkârı

Yan basan aymazlığın tanrısı sevda

Akla düşen ilk tohumla

Cılkı çıkan bu asi feri göğün

Kaybolmaya yüz tutan niyetinden

Ayrı düşen titri özlemin

Elbette düş öznesi ağır bastı

Kefesinde gerçeklerin.

 

Bir başına s/alınan sevdalı bulut

Sevdalı sincap

Zıplayan daldan dala

Aşkla ihtisas yapan kurşun ağırlığında

Kalemden bozma dünyam

Alınmadığım kadar da var hani üstüme:

Önce laneti iz düşen yanık sesi

Göğün de eremediği mertebesi

Şefkatli sesinde boncuk gözlü annemin

Teninden sızan mis kokusu

Ve alınmadığım üstüme

Hangi cahil imge ise.

 

Topa tutulduğum kıyamet öncesi

Efkârın soluk sureti

Adam boyu sevda

Adam boyu acıların dalgası

Sünepe gölgelere de veryansın yükleyip

Sevginin doğasını kamburuna

İşlediğim şiirin bedduası belki de

Her aşka düştüğümde

Yoldan çıkmamak adına.

 

Telkin ettiğim bir düş irisi

Sevmenin meali

Mevsimin illa ki gizli öznesi

Ellerinde yetim kipler üzüntüye vesile.

 

Gelip gitmekle aklını bozmuş düş perim

İlahi sancımla soyutlandığım her lenduha

Aklıma düştü aşk illa ki mevsimin ilk yarısında

Üstüme alındım alınalı aşkı

Özlemle pekişen şirin teselliler

Elbette şiirin yaslı mavisi:

Kavisli düşlerin de ertesi

Önünü alamadığım bir afakî neşe

Oysa az sonra solmaya gebe şiir ve gece.

 

Edindiğim her acı

Mevsimlik olsa keşke bu tecellisi öznemin

Kaybolan her bulutta uzandığım bir rüya

Ölümün teşrif ettiği yanık sesinde kelamın

Bir örtündüğüm

Bir sürtüştüğüm efkârla içli dışlı

Sözcükler firar etmeden düştüğüm tuzakta.