Card image cap
İlhamina yeni̇k düştüm matemi̇n



‘’Yalnızlık hiç geçmiyor, dedim. Yazıyorsun ya, dedi.’’

(Alıntı)

 

 

Sözcükler boğum boğum

Kirli na’şında ölüm dilleniyor

Marazi fırtınan da savrulan kâkülü her yetim imge:

Mademki taş yerinde ağarıyor

Kalıbımı bastığım yetimliğim mi tek nazire…

 

Hani efkârın kokusu yok ya…

Aşkın da kekremsi tadında

Şafağı atan geceye mi isyanı şiirin?

Bir diyez belki diyet

Söylenmeyen neyse şairin gelmişken diline.

 

Karabasanlar ören telaşlı gezegen

Safsatalarla yol ayrımında nice kafiye

Bir şiiri sınır dışı eden de

İçine sokan yüreğimde mi saklı sanırsın bunca gizi de

Yok sayarsın sarkacını verilen hükmün?

Koyu gözlerinde ölümün

Kenetlenmişliğin da ibaresidir

Tensiye ettiğim her dize

Belki yanılgısı belki yenilgisi

Saf kan mizacında masumiyetin

Bakracında yetim bir nazı bile kovalarken

Şiirin titrek esaretinde.

 

Gün kaykılmış madem

Selamı sabahı da kesmişken evren

Yandığıma mı yakarırım?

Yakardığım kadar mı efkârı dağıtırım?

Ölümsüzlüğün kulpunda saklıyım kendimce

Yazmaya durduğum şafağı bile rölantiye aldığım

Şunca sapak…

Evhamlı gölgeler toz duman

Sahici sevgiler hani nerede saklıdır bunca zaman?

 

Kalıbından taşan şık bir gülüş:

Bazukası mevsimin varsa yoksa

Belalı bir seviş.

Göğün boğumlarında kayan nice yıldız

Ellerimde dolunay tepeme çıkardığım

Bunca methiye mi tek sığınağım?

 

Örselenen varlıktan geride kalan

Bir çuval imgeden çıkar mı yoksa tek bir ferman?

Aymazlığında göğün

Muradı dillenen öykündüğüm ömrün;

Sefasını sürmekse başka bahara

Cefamla yığılıp kalmadım mı şiirin ortasında?

 

Bir manzuma bin bir yeis yüklü;

Bir seferi işi gücü kendine yolculuk

Bir nidadan arda kalansa hıçkırık

Başını bağladığım kadar kelamın

Yatıya kalan şunca hazanda mıdır derman?

Tasası bakir bir şiirse şairin devindiği

O hoyrat yel değirmeni;

Kazılı satırlara sandukamda mı saklı yüreğin sönen feri?

 

Şimdi ilhamına yenik düştüm matemin:

İhbar ettiğim ömrün de süremediğim saltanatı:

Nasıl ki

Yansız bir nizam

Vebali de boynuna mihrabın

Yansız bir sevda;

Kayrasında heceler gecenin yükü

Kabzasında da saklı şiirin hicvi:

Bir mahlastan sızıp da yüreği yoran

Bir mabedi bile yerle yeksan eden o temenni

Elbette közünden arda kalan son neferi şiirin

Yazmakla da tükenseydi keşke tüm derdi.