Metruk düşlerim metruk hecelerim yok benim ve ben içimde esen bu rüzgârın muadili ve müdaviyim.

İklimlerden bahar, Lavinia

Günlerdense aşk ve sen

İfa ettiklerimden ötedir içimde g/izlenen

Nasırlı ayak sesi mi gecenin?

Yoksa bonkör nidaların şenlendirdiği cennetim misin?

Ahkâm kesen sözcükler var

A, bir de ölü şiirler ve rubailer…

Sefasını sürüyorum hüznün, Lavinia

Cefasına mukadderatın nasıl da âşık ve aşinayım

İman gücüm bazen tefe konan

Aklımdan asla çıkmaz tek bir an bile Allah’ım.

Ne hafızım ne derviş ne ermiş

Lakin öylesine erdim ki ben defalarca nihayete

Ve işte kuluçkadaki ruhum infilak etti o gece.

Hangi gece mi?

Sorsan da söylemem Lavinia

Ne isyan ne yalan

Tevafuk olduğunu bildiğim ne çok gerçek olan rüya.

Sahicidir iç sesim, Lavinia

Hayallerimin körfezinde yelken açtım ben aşka

Lanetin ve iblisin ihaneti mi Yaratana?

Uzak olsun benden yeter ki zalimlerin küflü

Nefesi ve nefsi

Zanlardan gıybetten gına geldi

Nasıl ki alırlar günahını insanların?

İnsan olmanın mealini böyle öğretmemişti ailem bana

İdrak ettim edeli daha da çok sevdim seveli

Meğerse içimde saklıymış cennetin sihri ve zikri

Fikrim de aynı zihnimse aydınlık

Yüreğim kar beyaz

Uçuşan tozlar ve kirler

Bir de ardı arkası kesilmeyen münafıklar

Ezana dahi hürmeti olmayan

Gel gör ki; rüzgâr

Bile hızını keser

Her ezan okunduğunda ve…

Sözüm sana değil sadece Lavinia:

Sevmek benim tek lüksüm ve hicretim

Ve cennetim ve de cinnetim

Ne de olsa eşlik eden onca hakikat

Kimselere anlatamadığım belki de nice insan nasıl da rahat

Batar duruk yere ve gecenin köründe

Aydınlığı içtiğim

Şiirler dizdiğim sofram

Bir lokma ekmek suyum da başucumda madem

Minnet etmeden insanlara yaşadım ve sevdim ben

Karşılığı olsun olmasın

Müdavimi olduğum aşkın ne çok hali içimde esen

Benek benek sözcükler

Kelebek kanatlarımda bazen solan ışıldak

Gel gör ki İlahi Işıktır aralıksız yanan

Yakardığım sadece Yaratan ve sen, Lavinia…

Hayatımın uğuru

Aşksa nasıl ki ruhuma giydirdiğim yelek

Özlemle yanarım ben ve öznemle

Asıldığım gök kubbe

Ve yalın ayak koştuğum o mendirek

Bazen bozguna uğradığım

Asla da bozuntuya vermediğim bir felek

Elbet illa ki sadık ve diri bir yürek

Nasıl ki bana gereken asil bir vicdan ve Allah rızası

İçin şakıyan iç sesim

Şu bulutlu gök kubbede asılı bir kancanın ucunda

Delip geçsen ne ki yüreğimi

Gözlerim önüme aksın inan ki:

Ben ve şiirlerim sevgiden alır gücünü, Lavinia

Elbet O izin verdiği sürece sürüncemede kalan iç sesim mi?

Nemalandığım binlerce hece ve dünya ve rüya

Aşkın İlahi dokusunda

Asilce kendime d/okunduğum

Elbet tek maruzatım var sunduğum

Yetişti de adresine

Ben bir ömür kaçsam da kendimden gerisin geri

Ve işte beni sahiplenen tek gerçek, Lavinia

Sen sevmesen de beni olur hani…