Her reşi̇t hece

Mevsimin tonuydu rüzgar

Bakir bir yel olma ümidiyle düşen yola

Azabından ırak ruhun perde arkası.

Mevsimdi ve de kundaklanan bir de

Gözyaşı.

Aşkın asasına yenik düşen bir inilti adeta,

Beynamaz ruhun doğasında saklı tını.

Aşkı idrak eden nefes belki

Yetim bir diyez

Sanrıların çağladığı akşam rüzgarına gebe

Şehir ve külliyesi evrenin,

Batılında girdap ve firak

Aşka doymayan ruhun çağırdığı son şarkı.

Çığlığın haznesinde

Göğün her reşit hecesinde

Bulutların taziyelerini sunduğu

Gönlün rükusuna ne hacet

Demeden evren ve melekeler

Melekler kadar masum kalmanın da sırrı saklı

Her kayboluşun infilakında

Göğe eren yüreğin

Arşı alaya çıkan mevsimlik hükümlerin

Sandukası hatta ölümün

Toplanmış şehir meclisinde

Takati kalmayan bir haykırış

İcabet edip de ç/ağrısına aşkın

Yerden fışkıran coşku kadar

Kınında saklı tuttuğu umudun fıtratı.

Şimdi tahliye ederken günü ve üzüncü

Yarınlara sığar mı sanıyorsun

Vazgeçişlerin boynu bükük hüznü

Sahip çıkarken atlas ruhuna

Konduramadığın mutluluğu

İlla ki tensiye edecekler her fırsatta.

Gün evrilmeden

Yankısı da duyulmadan

Muradın her zerresi

İlahi Aşk ile yıkanmışken

Ve son bir hamle

Ruhun da patavatsız rüyaları

Peşine düşmüşken her fırsatta

Söz geçiremediğin yüreğine

Son bir şans tanıyıp

Kozasında saklı tuttuğun her ibrazın

Tahliye ettiği o tek kişilik hücrende

Doğumunu müjdeleyen

Yeni yaşın ufkunda

Ölüme keseceğin son biletle

Çıktığın yolculuk

Kısmetiyle uğurlarken tüm acıları.